سال 7، شماره 10 - ( زمستان/ دی ماه97/ شماره پیاپی31/ 1397 )                   سال 7 شماره 10 صفحات 32-1 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- دانشگاه شهید بهشتی ، Akbari76ir@yahoo.com
2- دانشگاه تهران
3- دانشگاه علامه طباطبائی
چکیده:   (5014 مشاهده)
این مقاله، روش ­شناسی معنابخشی دروین را به ­عنوان یکی از شناخته ­شده ­ترین نظریه­ های علم ارتباطات معرفی نموده و به بررسی دلالت­ های آن در فرآیندهای پژوهشی علوم انسانی می­ پردازد. مقصود از معنابخشی، فرآیند ساخت چارچوب ذهنی از موقعیت­های پیرامون است به­ نحوی که رفتار فرد براساس آن معنادار شده و هدایت می ­شود. مدل­ های موجود معنابخشی، علی­ رغم تنوع گسترده نظری، فرآیند معنابخشی را بخشی حیاتی از کنش انسان، خصوصاً در حیطه ­های تخصصی درنظر می ­گیرند. روش­ شناسی معنابخشی دروین یکی از دو نظریه­ پیشگام در این حیطه است. این فرانظریه با مجموعه ­ای از انگاره ­های فلسفی در مورد انسان و ماهیت ارتباط انسانی، روش­ شناسی خاصی را بر مبنای این انگاره ­ها ارائه می ­دهد. روش­ شناسی معنابخشی با تأکید بر پیچیدگی ارتباط انسانی، نگاهی انتقادی نسبت به روش ­های پژوهشی متداول در علوم انسانی داشته و سعی دارد تا مزیت ­های روش­های­ کیفی و کمّی را حفظ نموده و در عین­ حال در راستای اصول اولیّه ارتباطات گام بر­دارد که ماحصل آن، روش ­شناسی بسیار منعطفی است که قابل استفاده در حیطه ­های مختلف علوم انسانی می­ باشد. در این مقاله، روش­ شناسی معنابخشی دروین هم در سطح فرانظریه ­ای و هم در سطح روش­ شناختی مورد بررسی قرار می­گیرد. سپس به تعدادی از پژوهش­هایی که با به­ کارگیری این روش اجرا شده­ اند، اشاره شده و درنهایت، رویکرد معرفت­ شناختی این روش به پژوهش در حیطه علوم انسانی مورد بحث قرار گرفته است.
متن کامل [PDF 839 kb]   (96 دریافت)    
نوع مقاله: تحلیلی | موضوع مقاله: روانشناسی عمومی
دریافت: 1397/9/14 | ویرایش نهایی: 1397/10/5 | پذیرش: 1397/9/25 | انتشار الکترونیک: 1397/10/8

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.