سال 8، شماره 8 - ( شماره پیاپی 41/ آبان 1398 )
سال 8 شماره 8 صفحات 54-43 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- دانشجوی دکتری روان شناسی تربیتی، دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه شهید چمران اهواز ، kamyarazemi@yahoo.com
2- دانشیار، دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه شهید چمران اهواز
3- استاد، دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه شهید چمران اهواز
2- دانشیار، دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه شهید چمران اهواز
3- استاد، دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه شهید چمران اهواز
چکیده: (2101 مشاهده)
در بافت تحصیلی، تأخیر در خشنودی به عنوان حالتی از قصد و آمادگی برای به تعویق انداختن پاداش‌های فوری به منظور دنبال کردن اهداف بلندمدت تعریف می‌شود. پژوهش حاضر با هدف وارسی شاخص‌های روانسنجی نسخه فارسی مقیاس تأخیر در خشنودی تحصیلی بیمبنتی و کارابنیک انجام گرفت. این مقیاس 10 گویهای بر روی یک نمونه 250 نفری از دانشآموزان متوسطه دوم شهر اهواز که به روش نمونه‌گیری تصادفی چندمرحله‌ای انتخاب شده بودند، اجرا گردید. به منظور جمع‌آوری دادهها از مقیاس‌های تأخیر در خشنودی تحصیلی، جهت‌گیری هدف پیشرفت و خود-کارآمدی تحصیلی استفاده گردید. نتایج تحلیل عامل تأییدی حکایت از برازش مطلوب مدل با دادهها دارد. نتایج ضریب آلفای کرونباخ (79/0) و تنصیف (74/0) نشان‌دهنده همسانی درونی مقیاس بود. افزون بر این، همبستگی مثبت و معنی‌دار تأخیر در خشنودی تحصیلی با جهت‌گیری هدف پیشرفت و خود-کارآمدی تحصیلی به دست آمد. به طور کلی، نتایج پژوهش نشان داد مقیاس تأخیر در خشنودی تحصیلی ابزاری قابل‌اعتماد و معتبر برای کاربرد در پژوهش‌های آموزشی و روان‌شناختی است.
نوع مقاله: پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانسنجی
دریافت: 1397/9/27 | ویرایش نهایی: 1398/9/6 | پذیرش: 1397/11/10 | انتشار الکترونیک: 1398/9/6
دریافت: 1397/9/27 | ویرایش نهایی: 1398/9/6 | پذیرش: 1397/11/10 | انتشار الکترونیک: 1398/9/6
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |