1- دانشیار گروه روانشناسی، دانشگاه شهید مدنی آذربایجان
2- کارشناسی ارشد روانشناسی، دانشگاه شهید مدنی آذربایجان ، aakazemi21@yahoo.com
چکیده: (2415 مشاهده)
پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش پشیمانی، خودتردیدی و افسردگی در پیشبینی خود انتقادی انجام شد. بدین منظور تعداد 457 نفر از جامعه آماری دانشجویان دانشگاه علم و صنعت ایران در سال تحصیلی 97-96 به روش نمونهگیری خوشهای چند مرحلهای انتخاب و علاوه بر اطلاعات دموگرافیک، به ﻣﻘﻴــﺎس سطوح خودانتقادی (تامپسون و زاروف، 2004) و مقیاس سرشت و هیجانپذیری (واتسون و همکاران، 2014) پاسخ دادند. دادهها با استفاده از روشهای آمار توصیفی و تحلیل رگرسیون چندگانه به روش همزمان مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج حاصل از همبستگی نشان داد که بین ابعاد پشیمانی، خودتردیدی و افسردگی با خود انتقادی رابطه مثبت و معنیدار وجود دارد. همچنین متغیرهای پشیمانی، خودتردیدی و افسردگی توانستند 35 درصد از تغییرات خود انتقادی را به طور معناداری پیشبینی نمایند. در کل به نظر میرسد که ابعاد سرشت عاطفی منفی نظیر پشیمانی، خودتردیدی و افسردگی، نقش مهمی در خود انتقادی دارند و بنابراین بایستی در مداخلات بالینی آنها را در نظر گرفت.
نوع مقاله:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانشناسی بالینی دریافت: 1398/1/20 | ویرایش نهایی: 1398/12/24 | پذیرش: 1398/2/21 | انتشار الکترونیک: 1398/12/24