سال 9، شماره 3 - ( شماره پیاپی 48 / خرداد 1399 )                   سال 9 شماره 3 صفحات 92-85 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


استادیار، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران. ، parvizi.e@gmail.com
چکیده:   (1977 مشاهده)
فضای مصنوع و غیرمصنوع، همواره مورد ادراک و ارزیابی آدم‍‍ی قرار می­گیرد. و نیاز به فضاهای آشنا و هویتمند از مهمترین شاخصه‌های کیفی زندگی انسان است. بر اساس مطالعات علوم مرتبط با روان، ناخودآگاه انسان، شامل خاطرات جمعی و فردی از اشکال  و فرم­های گذشته است. از این رو آدمی در برخورد با  برخی فضاها، به سرعت احساس آشنایی و نزدیکی دارد. و در بعضی دیگر احساس غربت.  در این نوشتار به دنبال ضرورت این موضوع در طرح فضا، این پرسش مطرح است که آیا با نگاهی به فرایند شکل‌گیری طرح‌واره‌های ذهنی از فضا در ناخودآگاه و نحوه انطباق داده‌های جدید با آن می‌توان به صورت عمیق به نحوه آشناپنداری (این همانی) و هویتمندی فضا پرداخت؟. در این تحقیق با نگاهی بین رشته‌ای، مروری بر مقوله ناخودآگاه در حوزه روان­شناسی و معماری صورت پذیرفته.  و سپس مکانیزم  تأثیر آن بر نحوه شناخت فضای مصنوع مورد بررسی قرار می‌گیرد. روش تحقیق کیفی است، که در ابتدا مطالب به صورت کتابخانه‌ای و اسنادی در حوزه روان­شناسی و شناخت ناخودآگاه و مراحل ادراک و شناخت توسط آن در ذهن انسان جمع‌آوری شده.  و سپس به صورت تحلیلی مورد بررسی قرار گرفته است. نتیجه آنکه بررسی نحوه درک فضا توسط آدمی در ایجاد کیفیت­هایی همانند "این همانی و هویتمندی" مؤثر می­باشد و ناخودآگاه انسان به عنوان منبع اصلی خاطرات و تأثیر بر رفتار و انتخاب آدمی نیاز به توجه و بررسی بیشتری در نحوه طراحی آینده فضاهای معماری دارد.
متن کامل [PDF 554 kb]   (30 دریافت)    
نوع مقاله: تحلیلی | موضوع مقاله: روانشناسی عمومی
دریافت: 1398/5/20 | ویرایش نهایی: 1399/4/8 | پذیرش: 1398/8/12 | انتشار الکترونیک: 1399/3/10

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.