سال 9، شماره 10 - ( دي 1399/ شماره پياپي 55 1399 )                   سال 9 شماره 10 صفحات 78-67 | برگشت به فهرست نسخه ها

‎ 20.1001.1.2383353.1399.9.10.2.3

XML English Abstract Print

اثربخشی درمان شناختی – رفتاری گروهی بر خودکنترلی، خودبازداری و نگرش­های ناکارآمد در افراد مبتلا به سوء مصرف مواد
مسعود صادقی1 ، هادی سارانی 2، عباس صنوبر3 ، مرتضی عسگری4
1- استادیار گروه روانشناسی، دانشگاه لرستان، لرستان، ایران.
2- دانشجوی دکترای روانشناسی تربیتی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه لرستان، خرم آباد، ایران. ، hadisarani@yahoo.com
3- دانشجوی دکترای روانشناسی تربیتی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه لرستان، خرم آباد، ایران.
4- کارشناس ارشد روانشناسی بالینی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران.
چکیده:   (1767 مشاهده)
پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر خودکنترلی، خودبازداری و نگرش­های ناکارآمد در سوء­مصرف­کنندگان مواد انجام گرفت. روش پژوهش نیمه­تجربی با طرح پیش­آزمون – پس­آزمون، پیگیری و گروه کنترل بود. تعداد 34 مراجعه­کننده به مرکز درمانی طلوع واقع در استان لرستان در سال 1398 با روش نمونه­گیری در دسترس انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. برای جمع­آوری داده­ها از پرسشنامه خودکنترلی تانجی، بامیستر و بون (SCS)، خودبازداری وینبرگر و شوارتز (SRS) و نگرش­های ناکارآمد وایزمن و بک (DAS) استفاده گردید. تجزیه و تحلیل داده­ها با استفاده از تحلیل کواریانس نشان داد که بین نمره پس­آزمون خودکنترلی، خودبازداری و نگرش­های ناکارآمد در گروه کنترل و آزمایش تفاوت معناداری وجود دارد. 18% خودکنترلی، 39% خودبازداری و 75% نگرش­های ناکارآمد بوسیله­ روش شناختی رفتاری قابل تبیین است. این یافته­ها نشان می­دهد که درمان شناختی رفتاری می­تواند سبب افزایش خودکنترلی و خودبازداری و کاهش نگرش­های ناکارآمد در سوء­مصرف­کنندگان مواد شود. بنابراین درمانگران می­توانند از این درمان به عنوان روش مداخله­ای استفاده کنند.
واژه‌های کلیدی: درمان شناختی رفتاری، خودبازداری، خودکنترلی، نگرش‌های ناکارآمد.
متن کامل [PDF 551 kb]   (1174 دریافت)    
نوع مقاله: پژوهشي | موضوع مقاله: اعتیاد
دریافت: 1398/11/16 | ویرایش نهایی: 1399/11/28 | پذیرش: 1399/2/5 | انتشار الکترونیک: 1399/10/10
بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.