سال 9، شماره 12 - ( اسفند 1399/ شماره پیاپی 57 1399 )                   سال 9 شماره 12 صفحات 224-215 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- کارشناسی‌ ارشد روانشناسی عمومی، گروه روانشناسی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، واحد تهران جنوب، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
2- استادیار گروه روانشناسی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، واحد تهران جنوب، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران. ، mina_pourfarokh@yahoo.com
چکیده:   (2201 مشاهده)
دلزدگی زناشویی یکی از عواملی است که به مرور زمان عشق میان زوجین را کم می‌کند و می‌تواند منجر به طلاق عاطفی یا رسمی شود. هدف از پژوهش حاضر تعیین رابطه بین ابعاد مثلث تاریک شخصیت و سبک‌های دلبستگی با دلزدگی زناشویی بود. روش این پژوهش توصیفی و طرح آن از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل دانشجویان متأهل مقطع کارشناسی رشته روانشناسی مشغول به تحصیل در نیمسال تحصیلی دوم ۹۹-۱۳۹۸ قابل دسترس از طریق فضای ‌مجازی در دانشگاه آزاد اسلامی واحد اسلامشهر بود. تعداد ۲۰۶ نفر از طریق روش نمونه‌گیری در دسترس به عنوان نمونه در نظر گرفته شدند. جهت جمع­آوری داده­ها از مقیاس مثلث تاریک شخصیت (جانسون و وبستر، ۲۰۱۰)، پرسشنامه دلبستگی بزرگسال (هازن و شیور، ۱۹۸۷) و مقیاس دلزدگی زناشویی (پاینز، ۱۹۹۶) استفاده شد. داده‌های این پژوهش با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندمتغیری مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها نشان دادند که بین ابعاد مثلث تاریک شخصیت با دلزدگی زناشویی رابطه مثبت معنادار، بین سبک دلبستگی ایمن با دلزدگی زناشویی رابطه منفی معنادار و بین سبک دلبستگی اجتنابی و اضطرابی با دلزدگی زناشویی رابطه مثبت معنادار وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که نمره کل مثلث تاریک شخصیت و دو بعد ماکیاولیسم و ضداجتماعی به صورت جداگانه و هر سه سبک دلبستگی می‌توانند دلزدگی زناشویی را پیش‌بینی کنند. براساس یافته­های پژوهش حاضر می­توان گفت رفتارهای اجتماعی نامناسب افراد دارای نمرات بالا در مثلث تاریک شخصیت سبب بروز بی‌مهری میان زوجین، کاهش صمیمیت و رضایتمندی و در نهایت دلزدگی زناشویی می‌شود. دلبستگی نیز به عنوان متغیری پایدار، روابط زناشویی را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
متن کامل [PDF 1445 kb]   (1271 دریافت)    
نوع مقاله: پژوهشي | موضوع مقاله: روانشناسی عمومی
دریافت: 1399/7/6 | ویرایش نهایی: 1400/1/8 | پذیرش: 1399/7/30 | انتشار الکترونیک: 1399/12/10

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.