سال 9، شماره 12 - ( اسفند 1399/ شماره پیاپی 57 1399 )
سال 9 شماره 12 صفحات 64-55 |
برگشت به فهرست نسخه ها
پریوش شهبازی1 
، سمیه تکلوی 2، محمد نریمانی3
، سمیه تکلوی 2، محمد نریمانی3
1- دانشجوی دکترای روانشناسی عمومی، گروه روانشناسی، واحد اردبیل، دانشگاه آزاد اسلامی، اردبیل، ایران.
2- استادیار روانشناسی عمومی، گروه روانشناسی، واحد اردبیل، دانشگاه آزاد اسلامی، اردبیل، ایران. ، staklavi720@gmail.com
3- استاد روان شناسی، گروه روان شناسی، واحد اردبیل، دانشگاه آزاد اسلامی، اردبیل، ایران.
2- استادیار روانشناسی عمومی، گروه روانشناسی، واحد اردبیل، دانشگاه آزاد اسلامی، اردبیل، ایران. ، staklavi720@gmail.com
3- استاد روان شناسی، گروه روان شناسی، واحد اردبیل، دانشگاه آزاد اسلامی، اردبیل، ایران.
چکیده: (1447 مشاهده)
هدف از پژوهش حاضر، مقایسه اثربخشی رویکرد راهحلمحور و مصاحبه انگیزشی بر هیجانات موقعیتی و تعارضات میانفردی دانشجویان مشروطی بود. روش پژوهش، نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون– پسآزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل دانشجویان مشروطی مقطع کارشناسی دانشگاه زنجان در سال تحصیلی 98-97 بود. 60 نفر از آنان با روش نمونهگیری طبقهای انتخاب و بهطور تصادفی در دو گروه آزمایشی و یک گروه کنترل (هر گروه 20 نفر) جایگزین شدند. گروه آزمایشی اول، نه جلسه رویکرد راهحلمحور و گروه آزمایشی دوم، پنج جلسه مصاحبه انگیزشی (هر هفته یک جلسه 120 دقیقهای) دریافت کردند، اما گروه کنترل هیچ مداخلهای دریافت نکرد. به منظور جمعآوری دادهها از فرم کوتاه مقیاس هیجانات موقعیتی (راندلر و همکاران، 2011) و پرسشنامه مشکلات بینفردی (بارخام، هاردی و استارتاپ، 1996) استفاده شد. نتایج حاصل از تحلیل دادهها با استفاده از تحلیل کوواریانس چندمتغیره نشان داد که رویکرد راهحلمحور بر تعارضات میانفردی اثربخشتر از مصاحبه انگیزشی و مصاحبه انگیزشی بر هیجانات موقعیتی اثربخشتر از رویکرد راهحلمحور در دانشجویان مشروطی است (05/0>P). بر اساس نتایج پژوهش حاضر میتوان از رویکرد راهحلمحور و مصاحبه انگیزشی در بهبود عملکرد تحصیلی دانشجویان مشروطی استفاده کرد.
نوع مقاله: پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانشناسی عمومی
دریافت: 1399/7/17 | ویرایش نهایی: 1400/1/8 | پذیرش: 1399/8/11 | انتشار الکترونیک: 1399/12/10
دریافت: 1399/7/17 | ویرایش نهایی: 1400/1/8 | پذیرش: 1399/8/11 | انتشار الکترونیک: 1399/12/10
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |