مطالعه‌ی حاضر با هدف بررسی وضعیت تنیدگی و فرسودگی تحصیلی در پیش‌بینی پیشرفت تحصیلی(به عنوان محصول عینی درگیری تحصیلی) دانشجویان دانشگاه‌های دولتی شهرتهران انجام شد. روش پژوهش از نوع توصیفی و همبستگی است. روش نمونه‌گیری، دردسترس می باشد، بدین منظور، 317 دانشجوی مشغول به تحصیل در دو گروه دختر و پسر در رشته‌های مختلف و در دو مقطع تحصیلات کارشناسی و تکمیلی از سطح دانشگاه‌های دولتی شهر تهران به طور تصادفی انتخاب گردیدند. برای گردآوری اطلاعات، از پرسشنامه فرسودگی تحصیلی برسو و همکاران(1997) با ضریب آلفای (82/0) و مقیاس تنیدگی زندگی دانشجویی گادزلا با ضریب آلفای (87/0) استفاده گردید. میانگین نمرات ترم گذشته‌ی دانشجویان به عنوان شاخص پیشرفت تحصیلی مورد ارزیابی قرارگرفت. نتایج حاصل از همبستگی، تجزیه وتحلیل رگرسیون نشان داد که بین فرسودگی تحصیلی و ابعاد آن با پیشرفت تحصیلی رابطه-ی منفی و معناداری وجود داشته، به گونه‌ای که فرسودگی تحصیلی قادر بود به میزان 17/ 0- در سطح (01/ 0)پیشرفت تحصیلی را ‌پیش‌بینی نماید. فرسودگی تحصیلی به عنوان متغیر پیش‌بینی کننده‌ی پیشرفت تحصیلی، نقش مهمی در فرایند یادگیری و پیشرفت فراگیران ایفا می‌نماید. لذا شناسایی متغیرهای منجر به فرسودگی تحصیلی می‌تواند نقش موثری در بهبود عملکرد فراگیران داشته باشد.