هدف پژوهش، بررسی اثربخشی رفتار درمانی دیالکتیکی بر کاهش تکانشگری و افزایش تنظیم هیجانی زنان وابسته به متامفتامین بود. پژوهش حاضر طرحی نیمه­تجربی از نوع پیش­آزمون- پس­آزمون با گروه گواه بود و جامعه آماری آن، کلیه­ زنان وابسته به متامفتامین بود که در مراکز درمانی ترک اعتیاد شهر بیرجند در سال 1393 تحت درمان نگهدارنده با متادون قرار داشتند. با روش نمونه­گیری در دسترس، تعداد 34 نفر انتخاب و به صورت مساوی و کاملاً تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. سپس تنها گروه آزمایش به مدت 12 جلسه­ 90 دقیقه­ای تحت رفتار درمانی دیالکتیکی به صورت گروهی قرار گرفت. برای جمع­آوری داده­ها از مقیاس تکانشگری بارت و پرسشنامه­ دشواری در تنظیم هیجانی (DERS) استفاده شد که در پیش­آزمون، پس­آزمون و دوره پیگیری، بر روی هر دو گروه اجرا گردید. داده­ها با استفاده از تحلیل کوواریانس در سطح معناداری 05/0P< تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد که رفتار درمانی دیالکتیکی بطور معناداری در کاهش تکانشگری و افزایش تنظیم هیجانی زنان وابسته به متامفتامین موثر می­باشد (001/0P<).