سال 11، شماره 2 - ( اردیبهشت 1401/ پیاپی 71 1401 )
سال 11 شماره 2 صفحات 180-169 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- کارشناسی ارشد، روانشناسی تربیتی،گروه روانشناسی، دانشکده پزشکی، علوم پزشکی تهران، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران. ، Lgharaviri@gmail.com
2- دکترا، روانشناسی تربیتی ،استادیار، گروه روانشناسی، دانشکده پزشکی، علوم پزشکی تهران، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
3- دکترا روانشناسی، استادیار،گروه روانشناسی، دانشکده پزشکی، علوم پزشکی تهران، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
2- دکترا، روانشناسی تربیتی ،استادیار، گروه روانشناسی، دانشکده پزشکی، علوم پزشکی تهران، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
3- دکترا روانشناسی، استادیار،گروه روانشناسی، دانشکده پزشکی، علوم پزشکی تهران، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
چکیده: (1012 مشاهده)
هدف اصلی این پژوهش تعیین اثربخشی آموزش برنامهریزی عصبی-کلامی بر اهمالکاری تحصیلی و خودتنظیمی هیجانی دانشآموزان بود. روش پژوهش نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون_ پسآزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل دانشآموزان در حال تحصیل در مقطع متوسطه اول منطقه 4 شهر تهران در سال تحصیلی 1401-1400 بودند که با استفاده از روش نمونهگیری هدفمند تعداد 30 نفر انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه (هر گروه 15 نفر) گمارده شدند. ابزارهای اندازهگیری پرسشنامه اهمالکاری تحصیلی (APQ) (سولومون و راثبلوم، 1984) و پرسشنامه خودتنظیمی هیجانی (ERQ) (هافمن و کاشدن، 2010) بودند. آموزش برنامهریزی عصبی-کلامی بر اهمالکاری تحصیلی و خودتنظیمی هیجانی به مدت 10جلسه 60 دقیقهای و هفتهای دو بار بر روی گروه آزمایش اجرا شد. نتایج تحلیل کوواریانس چندمتغیری نشان داد که آموزش برنامهریزی عصبی-کلامی بر کاهش اهمالکاری تحصیلی و افزایش خودتنظیمی هیجانی تأثیر داشته است (05/0P<). از یافته های فوق می توان نتیجه گرفت که آموزش برنامهریزی عصبی-کلامی موجب کاهش اهمالکاری تحصیلی و افزایش خودتنظیمی هیجانی دانشآموزان میشود، لذا اجرای کارگاههای آموزشی مبتنی بر این مفاهیم در مدارس توصیه میشود.
نوع مقاله: پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانشناسی تربیتی
دریافت: 1400/9/17 | ویرایش نهایی: 1401/3/24 | پذیرش: 1400/11/30 | انتشار الکترونیک: 1401/2/10
دریافت: 1400/9/17 | ویرایش نهایی: 1401/3/24 | پذیرش: 1400/11/30 | انتشار الکترونیک: 1401/2/10
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |