سال 13، شماره 1 - ( فروردین 1403/ پیاپی 94 1403 )                   سال 13 شماره 1 صفحات 160-151 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- دانشجوی دکترای روانشناسی عمومی، واحد زاهدان، دانشگاه آزاد اسلامی، زاهدان، ایران.
2- استادیار، گروه روانشناسی، واحد زاهدان، دانشگاه آزاد اسلامی، زاهدان، ایران. ، r.sanagoo@iauzah.ac.ir
3- دانشیار دانشکده علوم تربیتی وروانشناسی، گروه روان شناسی دانشگاه سیستان وبلوچستان، زاهدان، ایران.
چکیده:   (191 مشاهده)
هدف از پژوهش حاضر مقایسه فشار زمانی و اضطراب مربوط به شغل در  کارکنان دارای فرسودگی شغلی بالا و فرسودگی شغلی پایین سازمان تأمین اجتماعی بود. پژوهش حاضر به لحاظ هدف کاربردی و از نظر روش علی- مقایسه­ای بود. جامعۀ پژوهش را کلیه کارکنان مرد و زن شاغل در سازمان تأمین اجتماعی شهر تهران در سال 1400- 1399 تشکیل دادند که از بین آنها 50 کارمند دارای فرسودگی شغلی بالا و 50 کارمند دارای فرسودگی شغلی پایین به­عنوان نمونه و به­صورت هدفمند انتخاب شدند. ابزار پژوهش حاضر شامل پرسشنامه فرسودگی شغلی مسلش و همکاران (MBI، 1981) و استرس شغلی پارکر و همکاران (MPS، 1983) بود. داده­های پژوهش، به روش تحلیل واریانس چند متغیره (MANOVA) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته­ها نشان داد بین مقایسه فشار زمانی و اضطراب مربوط به شغل در کارکنان دارای فرسودگی شغلی بالا و کارکنان دارای فرسودگی شغلی پایین تفاوت معناداری وجود دارد (05/0>P)؛ به­طوری­که اندازه اثر حاکی از آن است که حدود 7/58 درصد از تغییرات فشار زمانی و  57 درصد از تغییرات اضطراب مربوط به شغل در کارکنان سازمان تأمین اجتماعی تحت تأثیر «میزان فرسودگی شغلی» در آن­ها است. از یافته­های فوق می­توان نتیجه­ گرفت که فرسودگی شغلی در افزایش فشار زمانی و اضطراب مربوط به شغل در کارکنان سازمان تأمین اجتماعی موثر است.
متن کامل [PDF 618 kb]   (89 دریافت)    
نوع مقاله: پژوهشي | موضوع مقاله: روانشناسی عمومی
دریافت: 1401/8/2 | ویرایش نهایی: 1403/1/15 | پذیرش: 1401/9/24 | انتشار الکترونیک: 1403/1/15

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.