Ethics code: IR.UMA.REC.1401.010
1- دکترای مشاوره، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران.
2- استاد، گروه مشاوره، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران. ، a_sheikholslamy@yahoo.com
3- دانشیار، گروه مشاوره، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران.
چکیده: (1134 مشاهده)
پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی برنامه والدگری مبتنی بر ذهناگاهی بر تابآوری و کیفیت رابطه والد-فرزندی در مادران دارای فرزند با اختلال نارضایتی جنسیتی انجام گرفت. روش پژوهش نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون-پسآزمون و گروه کنترل با دوره پیگیری 3 ماهه بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه مادران دارای فرزند با نارضایتی جنسیتی شهر تهران در سال 1401 تشکیل میدادند که از بین آنها براساس پرسشنامه هویت جنسیتی (2007) و مصاحبه بالینی با فرزندانشان، 30 نفر به شیوه هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در گروه آزمایش (15 نفر) و گروه گواه (15 نفر) جایگزین شدند. به منظور جمعآوری دادهها از مقیاس تابآوری واگنیلد (2009-RS) و پرسشنامه ارزیابی رابطه والد-فرزند فاین و همکاران (1983-PCRS) استفاده شد، پس از آن برنامه والدگری مبتنی بر ذهناگاهی (2014) در قالب 8 جلسه دو ساعته به شکل هفتگی و گروهی به گروه آزمایش آموزش داده شد. تجزیه و تحلیل دادهها با روش آماری تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر انجام شد. نتایج نشان داد که میزان سطح معناداری تابآوری و کیفیت روابط والد-فرزند گروه آزمایش بین مرحله پیشآزمون با پسآزمون و پیگیری و نیز بین مرحله پسآزمون و پیگیری کمتر از 05/0 است (05/0 P<). بنابراین نتایج نشان میدهد که برنامه والدگری مبتنی بر ذهنآگاهی باعث بهبود تابآوری و کیفیت روابط والد-فرزند در مادران دارای فرزند با نارضایتی جنسیتی شده که این بهبودی تا مرحله پیگیری برقرار بوده است.
نوع مقاله:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
مشاوره دریافت: 1402/4/16 | پذیرش: 1402/5/24 | انتشار الکترونیک: 1402/9/10