سال 12، شماره 9 - ( آذر 1402 / پیاپی 90 1402 )                   سال 12 شماره 9 صفحات 178-169 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print

مدل خود خاموشی و گرایش به طلاق با نقش واسطه‌ای تعارض زناشویی در زنان متأهل
شفیعه پروایی1 ، پیمان مام شریفی2 ، فاطمه شهامت ده سرخ 3
1- کارشناسی ارشد روان­شناسی عمومی، گروه روان‌شناسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه خیام، مشهد، ایران.
2- دانشجوی دکتری روان­شناسی، گروه روان­شناسی بالینی، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران.
3- استادیار روان‌شناسی، گروه روان‌شناسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه خیام، مشهد، ایران. ، f.shahamat@khayyam.ac.ir
چکیده:   (395 مشاهده)
این پژوهش با هدف بررسی نقش واسطه­ای تعارض زناشویی در رابطه بین خود خاموشی با گرایش به طلاق در زنان متأهل انجام شد. پژوهش حاضر توصیفی_همبستگی به روش مدل­یابی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری پژوهش حاضر، کلیه خانم­های متأهل شهر مشهد در سال 1400 بودند که از بین آن‌ها به صورت در دسترس 240 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارهای این پژوهش شامل مقیاس گرایش به طلاق (DTS، روزبلت و همکاران، 1986)، پرسشنامه تعارض زناشویی (MCQ، ثنایی، 1379) و مقیاس خود خاموشی (STSS، جک و دیل، 1992) بودند. داده­ها با استفاده از روش مدل­یابی معادلات ساختاری تجزیه و تحلیل شدند. نتایج مدل­یابی معادلات ساختاری حاکی از برازش مناسب مدل بود. یافته­ها نشان داد که خود خاموشی به صورت غیر مستقیم از طریق تعارض زناشویی توانست گرایش به طلاق را پیش­بینی کند (۰01/۰p‹). از یافته­ها می­توان نتیجه گرفت که خود خاموشی و تعارض زناشویی نقش کلیدی در گرایش به طلاق زنان دارند و لزوم توجه به این عوامل در تعامل با یکدیگر در برنامه­های ارتقای کیفیت زندگی زناشویی ضروری است.
واژه‌های کلیدی: تعارض زناشویی، خود خاموشی، گرایش به طلاق.
متن کامل [PDF 689 kb]   (233 دریافت)    
نوع مقاله: پژوهشي | موضوع مقاله: روانشناسی خانواده
دریافت: 1402/5/3 | ویرایش نهایی: 1402/10/3 | پذیرش: 1402/5/13 | انتشار الکترونیک: 1402/9/10
بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.