سال 13، شماره 1 - ( فروردین 1403/ پیاپی 94 1403 )
سال 13 شماره 1 صفحات 210-201 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- استادیار، گروه روانشناسی، دانشگاه پیام نور، اصفهان، ایران. ، r.fahami@pnu.ac.ir
2- دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی، گروه روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد بادرود، اصفهان، ایران.
2- دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی، گروه روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد بادرود، اصفهان، ایران.
چکیده: (308 مشاهده)
هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش شفقتدرمانی بر انگیزه تحصیلی و پریشانی روانی دانشآموزان بود. روش پژوهش نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون-پسآزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانشآموزان پسر دوره دوم متوسطه شهرستان نطنز در سال تحصیلی 1402-1401 بود که به روش نمونهگیری در دسترس تعداد 30 نفر انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جایگذاری شدند. گروه آزمایش، مداخله آموزشی شفقتدرمانی را در 8 جلسه 90 دقیقهای و هفتهای یک بار دریافت کرد. ابزار گردآوری دادهها شامل پرسشنامههای انگیزش تحصیلی (AMQ) والرند و همکاران (1992) و پرسشنامه استرس نوجوان (ASQ) بیرن و همکاران (2007) بود. دادههای گردآوری شده در پژوهش حاضر به روش تحلیل کواریانس چند متغیره تجزیه و تحلیل شد. یافتهها نشان داد که با کنترل اثر پیشآزمون بین میانگین پسآزمون انگیزه تحصیلی و پریشانی روانی در دو گروه آزمایش و گواه تفاوت معناداری در سطح 01/0 وجود داشت. یافتهها بیانگر این مطلب است که شفقتدرمانی میتواند باعث افزایش انگیزش تحصیلی و کاهش پریشانی روانی در دانشآموزان پسر شود.
نوع مقاله: پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانشناسی بالینی
دریافت: 1402/8/3 | ویرایش نهایی: 1403/1/15 | پذیرش: 1402/9/14 | انتشار الکترونیک: 1403/1/15
دریافت: 1402/8/3 | ویرایش نهایی: 1403/1/15 | پذیرش: 1402/9/14 | انتشار الکترونیک: 1403/1/15
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |