سال 13، شماره 7 - ( مهر 1403 / پیاپی 100 1403 )                   سال 13 شماره 7 صفحات 240-231 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- کارشناس ارشد روان­شناسی تربیتی، واحد انار، دانشگاه آزاد اسلامی، انار، ایران.
2- دانشجوی دکترای روان­شناسی، گروه روان­شناسی، دانشگاه شهید مدنی آذربایجان، تبریز، ایران. ، farzadmirshahi61@gmail.com
چکیده:   (703 مشاهده)
پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی مشاوره راه­حل محور بر درگیری، اهمال­کاری و هدف­گرایی تحصیلی در دانشجویان مشروطی دارای فرسودگی تحصیلی انجام شد. پژوهش حاضر نیمه­آزمایشی با طرح پیش­آزمون_ پس­آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش را تمامی دانشجویان مشروطی دانشگاه آزاد انار در سال تحصیلی 1400-1401 تشکیل داد. از این جامعه آماری تعداد 30 نفر دانشجوی مشروطی که دارای فرسودگی تحصیلی بودند با استفاده نمونه­گیری هدفمند انتخاب و به­صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (15 نفر) و گواه (15 نفر) گمارده شدند. ابزارهای این پژوهش شامل پرسشنامه فرسودگی تحصیلی برسو و همکاران (2007)، پرسشنامۀ درگیری تحصیلی ریو و همکاران (2013، AES)، پرسشنامۀ اهمال­کاری تحصیلی سولمون و راثبلوم (1994، APS) و پرسشنامه هدف­گرایی تحصیلی بوفارد و همکاران (1998، (AGOS بود. گروه آزمایش به مدت 8 جلسه هر هفته یک جلسه و هر جلسه 90 دقیقه بر اساس ­محتوای جلسات درمانی رویکرد راه­حل­محور شرکت کردند. داده­ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس چندمتغیره تجزیه و تحلیل شدند. یافته­ها نشان داد که با کنترل اثر پیش­آزمون بین میانگین پس­آزمون درگیری، اهمال­کاری و هدف­گرایی تحصیلی در دو گروه تفاوت معناداری در سطح  (001/0>P) وجود داشت. با توجه به یافته­های پژوهش می­توان اظهار داشت که مداخله راه­حل محور می­تواند رویکرد مناسبی برای بهبود عملکرد تحصیلی دانشجویان مشروطی دارای فرسودگی تحصیلی باشد.
متن کامل [PDF 500 kb]   (297 دریافت)    
نوع مقاله: پژوهشي | موضوع مقاله: روانشناسی تربیتی
دریافت: 1402/9/21 | پذیرش: 1402/12/27 | انتشار الکترونیک: 1403/7/10

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.