پژوهش حاضر با هدف ارزیابی نقش سبک­های فرزندپروری و عوامل شخصیتی والدین در پیش­بینی اختلالات رفتاری کودکان مبتلا به اختلالات یادگیری انجام شد. پژوهش حاضر از نوع مطالعات توصیفی بود که به روش همبستگی از نوع مدل پیش­بینی انجام گرفت و جامعه آماری آن را کودکان مبتلا به اختلالات یادگیری مراجعه­کننده به مراکز آموزشی و توانبخشی مشکلات ویژه یادگیری شهرستانهای استان تهران در سال تحصیلی 94-1393 تشکیل دادند. با روش نمونه­گیری هدفمند و داوطلبانه، 130 نفر به عنوان نمونه وارد شدند. ابزار گردآوری اطلاعات شامل پرسشنامه شیوه­های فرزندپروری بامریند، پرسشنامه شخصیتی نئو و سیاهه رفتاری کودک برای سنین 18-6 نظام سنجش مبتنی بر تجربه آخنباخ بود. داده­ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندمتغیره با نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد بین تنها سبک فرزندپروری سهل­گیرانه همبستگی منفی و معناداری با مشکلات برون­سازی­شده کودکان LD دارد. در این پژوهش با توجه به نتایج به دست آمده، سبک فرزندپروری سهل­گیرانه پیش­بینی­کننده­های معناداری برای اختلالات رفتاری در کودکان مبتلا به اختلالات یادگیری هستند.