پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش مبتنی بر تاب آوری در کاهش احساس غربت دانشجویان جدیدالورود خوابگاهی انجام شد. جامعه آماری پژوهش کلیه دختران جدیدالورود خوابگاهی رشته های مختلف تحصیلی دوره کارشناسی دانشگاه رازی کرمانشاه در سال تحصیلی 96- 95 بود . برای انجام این پژوهش با روش نمونه گیری در دسترس وسپس جهت جایگزینی آزمودنی ها دردوگروه از روش نمونه گیری تصادفی ساده استفاده شد. دراین پژوهش ازپرسشنامه تاب آوری کانرودیویدسون واحساس غربت فن فلیت استفاده شد. که ازاین میان 30 نفر از دانشجویان که نمره بالاتر از میانگین در آزمون احساس غربت کسب کرده بودند انتخاب شدند و به صورت تصادفی دردوگروه آزمایش وکنترل قرار گرفتند. برای گروه آزمایش 12 جلسه گروهی آموزش مهارت های تاب آوری اجرا و بعد از مداخله برای هر دو گروه پس آزمون گرفته شد. طرح پژوهش آزمایشی و برای تحلیل داده ها از روش آماری کوواریانس استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که آموزش تاب آوری به طورمعناداری ودرسطح 001/0  P<موجب کاهش احساس غربت دانشجویان درگروه آزمایش شده است درحالی که چنین تغییری در آزمودنی های گروه کنترل مشاهده نشد. بنابراین می توان گفت آموزش تاب آوری در کاهش احساس غربت دانشجویان مؤثر است.