اعتیاد به مواد مخدر یک واقعیت خطرناک است و یکی از مهم‌ترین مشکلات اجتماعی و اقتصادی و سلامتی است، جامعه انسانی را تهدید می‌کند و منجر به رکود اجتماعی در ابعاد مختلف می‌شود. پژوهش حاضر با هدف بررسی پیش‌بینی گرایش به اعتیاد بر مبنای جهت‌گیری مذهبی و خود تمایز‌یافتگی در دانشجویان انجام شد. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه پژوهش شامل دانشجویان دختر دانشگاه شهرکرد بود که به روش نمونه‌گیری در دسترس تعداد ۲۰۰ نفر به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند و با پرسشنامه‌های جهت گیری مذهبی آلپورت، تمایز‌یافتگی اسکورن و فریدمن و مقیاس گرایش به اعتیاد وید و بوچر (APS) مورد ارزیابی قرار گرفتند. جهت تحلیل داده‌ها از شاخص آمار توصیفی (میانگین وانحراف استاندارد) و استنباطی (همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه) استفاده شد. نتایج نشان داد که بین جهت‌گیری مذهبی درونی و تمایز یافتگی با گرایش به اعتیاد رابطه منفی معنادار وجود دارد (۰۱/۰> P). نتایج تحلیل رگرسیون نیز نشان داد که جهت‌گیری مذهبی درونی و خود تمایزیافتگی سهم معناداری در پیش‌بینی واریانس گرایش به اعتیاد دارند (۰۱/۰> P). جهت‌گیری مذهبی درونی و خود متمایزسازی با مکانیسم‌های متفاوتی با گرایش به اعتیاد در ارتباط هستند. یافته‌های پژوهش حاضر تلویجات مهمی برای برنامه‌های پیشگیری از اعتیاد در دانشجویان دارد.

واژه‌های کلیدی: گرایش به اعتیاد، جهت گیری مذهبی، خود تمایزیافتگی

متن کامل [PDF 778 kb]   (1371 دریافت)