1- کارشناس ارشد روانشناسی، گروه روانشناسی عمومی، دانشگاه خوارزمی (واحد کرج) ، soheylashafiee@gmail.com
2- کارشناس ارشد مشاورۀ خانواده، گروه روانشناسی تربیتی و مشاوره، دانشگاه تهران
3- کارشناس ارشد روانشناسی، گروه روانشناسی عمومی، دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره) قزوین
چکیده: (2269 مشاهده)
هدف پژوهش حاضر بررسی نقش عواطف و باورهای فراشناختی در پیشبینی رفتارهای خودآسیبرسان جوانان بود. در قالب یک طرح توصیفی از نوع همبستگی تعداد 160 شرکتکننده با استفاده از روش نمونهگیری در دسترس از بین دانشجویان خوابگاهی دانشگاه الزهرا و دانشگاه تهران انتخاب شدند. ابزار گردآوری دادهها پرسشنامۀ فراشناخت، مقیاس تجربه مثبت و منفی و پرسشنامۀ آسیب به خود بود. برای تحلیل نتایج پژوهش حاضر از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه به روش گام به گام استفاده شد. نتایج نشان داد بین عاطفۀ مثبت با رفتارهای خودآسیبی رابطۀ منفی معنادار وجود داشت و بین عاطفۀ منفی، کنترلناپذیری و خطرناک بودن افکار و همچنین اعتماد شناختی با رفتارهای خودآسیبی رابطۀ مثبت معنادار وجود داشت. در ادامه نتایج رگرسیون نشان داد متغیرهای پیشبین پژوهش حاضر توانستند 1/22 درصد از تغییرات ایجاد شده در متغیر رفتارهای خودآسیبی را تبیین کنند که در این میان، مؤلفۀ عاطفۀ مثبت و باور فراشناختی کنترلناپذیری و خطرناک بودن افکار به ترتیب بالاترین اهمیت را در پیشبینی متغیر رفتارهای خودآسیبی داشتند.بر اساس نتایج پژوهش حاضر میتوان گفت کاهش تجارب هیجانی خوشایند و عدم مواجهۀ سازگار با تجارب هیجانی ناخوشایند میتواند افرادی را که باورهای فراشناختی ناسازگار دارند، به سمت رفتارهای خودآسیبرسان سوق دهد.
نوع مقاله:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانشناسی عمومی دریافت: 1397/2/29 | ویرایش نهایی: 1398/8/21 | پذیرش: 1397/4/1 | انتشار الکترونیک: 1398/7/1