سال 8، شماره 12 - ( شماره پیاپی 45/ اسفند 1398 )                   سال 8 شماره 12 صفحات 20-11 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران.
2- استادیار، گروه روان‌شناسی، دانشگاه کردستان، سنندج، ایران.
3- دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
4- دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران.
5- گروه روانشناسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه لرستان، خرم‌آباد، ایران ، gh.nasiri.hanis@gmail.com
چکیده:   (3418 مشاهده)
هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت بر صمیمیت زناشویی و تنظیم هیجان زوجین بود. روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی است و با بهکارگیری طرح پیشآزمون - پسآزمون، همراه با گروه گواه انجامشده است. جامعه آماری دربرگیرنده همه دانشجویان متأهل مراجعهکننده به مراکز مشاوره شهر سنندج است که از میان آن‌ها 20 زوج (40 نفر) با روش نمونهگیری در دسترس بهعنوان نمونه انتخاب شدند. این زوجین بهصورت تصادفی در گروه­های 20 نفری آزمایش و گواه قرار گرفتند. دادهها با پرسشنامه­های صمیمیت زوجین اولیاء، فاتحی زاده و بهرامی و تنظیم هیجان گراتز و رومیر گردآوری و با آزمون تحلیل کوواریانس تحلیل شد. تحلیل دادهها نشان داد شرکت زوجین در جلسههای درمان مبتنی بر شفقت باعث افزایش صمیمت زناشویی (001/0 P<و 96/389 F=) و تنظیم هیجان (001/0 P<و 19/140 F=) زوجین شده است؛ یعنی میان نمرات گروه آزمایش که مداخله را دریافت کرده بودند و گروه گواه که هیچگونه درمانی دریافت نکرده بودند تفاوت معنیداری وجود دارد. با توجه به برآیندها، بهکارگیری درمان مبتنی بر شفقت صمیمیت و تنظیم هیجان زوجین را بهبود بخشید و این میتواند اقدامی ارزنده در راستای کاهش مشکلات زناشویی و طلاق به شمار آید.
 
متن کامل [PDF 1109 kb]   (134 دریافت)    
نوع مقاله: كاربردي | موضوع مقاله: روانشناسی خانواده
دریافت: 1398/2/8 | ویرایش نهایی: 1398/12/24 | پذیرش: 1398/3/22 | انتشار الکترونیک: 1398/12/24

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.