سوگواری به دنبال مرگ عزیزان فرایندی طبیعی و لازم است. بسیاری از مردم آن را تجربه می‌کنند و در بیشتر افراد نشانه­های مربوط به سوگ با گذشت زمان بهبود پیدا می­کنند، اما گروهی مهارت‌ها و توانایی‌های لازم برای حل فرایند سوگ را ندارند، که خود می‌تواند منشاء بسیاری از مشکلات روان­شناختی گردد. در این میان کودکان داغدیده یک جمعیت آسیب‌پذیر و در معرض خطر آسیب اجتماعی و روانی می‌باشند. اگرچه بسیاری از نشانه‌هایی که بلافاصله پس از مرگ عزیزان پدید می­آیند، 6 تا 12 ماه بعد به تدریج کاهش می­یابند، ولی مشکلات برخی از کودکان ادامه می‌یابند که نیازمند مداخلات بالینی می­باشد. این مقاله به تشخیص و درمان نشانگان سوگ طولانی در کودکان می­پردازد. برای این منظور ویژگی­های سوگ بهنجار و نابهنجار  در دوران کودکی و عوامل تأثیرگذار بر نحوه­ی واکنش کودکان به فقدان شرح داده می­شود و سپس مداخلات و پژوهش­های صورت گرفته در این حوزه معرفی می­گردد.