1- دانشجوی دکتری، گروه روان شناسی ، واحد ساری، دانشگاه آزاد اسلامی، ساری، ایران.
2- استادیار، گروه روان شناسی ، واحد ساری، دانشگاه آزاد اسلامی، ساری، ایران. ، bahranmirzaian@gmail.com
3- استاد، گروه روان شناسی ، واحد ساری، دانشگاه آزاد اسلامی، ساری، ایران.
چکیده: (1596 مشاهده)
این پژوهش باهدف مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و رفتاردرمانی دیالکتیکی بر بخشودگی بینفردی و تحمل پریشانی در زنان آزاردیده از خشونتهای خانگی انجام شد. روش پژوهش نیمهآزمایشی از نوع پیشآزمون-پسآزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری مورد مطالعه، شامل تمامی زنانی بود که در زمستان 1398 و بهار 1399 به اورژانس اجتماعی شهر ساری مراجعه کرده بودند. از بین آنهاهاها 45 زن به صورت نمونهگیری هدفمند انتخاب شدند و در یک گروه کنترل و دو گروه آزمایش (هر گروه 15 نفر) به صورت تصادفی جایگزین شدند. آزمودنیهای گروه آزمایش اول و دوم هر یک به ترتیب درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (طی 8 جلسه) و رفتار درمانی دیالکتیکی (طی 12 جلسه) دریافت کردند و گروه کنترل آموزشی دریافت نکرد. برای جمعآوری دادهها از پرسشنامههای بخشودگی بینفردی (احتشامزاده، 1389) و تحمل پریشانی (سیمونز و گاهر، 2005) استفاده شد. تجزیه و تحلیل دادهها با روش آماری تحلیل کواریانس و آزمون تعقیبی LSD انجام گرفت. نتایج نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد به طور معناداری باعث افزایش بخشودگی بینفردی (32/16=F و 0003/0=p) و تحمل پربشانی (34/7=F و 01/0=p) شده است. همچنین، رفتاردرمانی دیالکتیکی به طور معناداری باعث افزایش بخشودگی بینفردی (78/11=F و 002/0=p) و تحمل پریشانی (3/7=F و 012/0=p) شده است. همچنین نتایج آزمون تعقیبی نشان داد که درمان پذیرش و تعهد بر بخشودگی بینفردی (9/9=F و 05/0>p) و تحمل پریشانی (8/9=F و 05/0>p) تاثیر بیشتری نسبت به رفتاردرمانی دیالکتیکی دارد. با توجه به نتایج پژوهش حاضر، میتوان از درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد جهت افزایش بخشودگی بینفردی و تحمل پریشانی به صورت موثرتری نسبت به رفتاردرمانی دیالکتیکی در زنان آزاردیده از خشونتهای خانگی استفاده کرد.
نوع مقاله:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانشناسی خانواده دریافت: 1399/10/18 | ویرایش نهایی: 1400/5/16 | پذیرش: 1400/1/31 | انتشار الکترونیک: 1400/5/16