سال 10، شماره 5 - ( مرداد1400/ شماره پیاپی 62 1400 )
سال 10 شماره 5 صفحات 128-119 |
برگشت به فهرست نسخه ها
علی آسایش 
1، سحر دخت محمد2 ، آرزو سررشته دار2
1، سحر دخت محمد2 ، آرزو سررشته دار2
1- دکتری روانشناسی، گروه روانشناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران. ، ali.asayesh1350@gmail.com
2- کارشناس ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اردبیل، اردبیل، ایران.
2- کارشناس ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اردبیل، اردبیل، ایران.
چکیده: (1291 مشاهده)
هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش شفقت به خود بر کاهش سطوح خودانتقادی و بهبود وضوح تصور از خود در دانشآموزان دارای معلولیت جسمانی بود. روش این پژوهش نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون– پسآزمون با گروه کنترل بود. جامعهی آماری پژوهش شامل تمامی دانشآموزان پسر متوسطه دوره اول شهر آستارا در سالتحصیلی 1400-1399 بودند. تعداد نمونه پژوهش 40 نفر بودند که به شیوه نمونهگیری هدفمند انتخاب و در دو گروه آموزش شفقت به خود (20 نفر) و گروه کنترل (20 نفر) به شیوه تصادفی جایگزین شدند. به منظور گردآوری دادهها از مقیاس وضوح تصور از خود (کامپبل و همکاران، 1996) و مقیاس سطوحخودانتقادی (تامپسون و زوروف، 2004) استفاده شد. برای گروه آزمایش هشت جلسه 70 دقیقهای آموزش شفقت به خود اجرا شد. برای تجزیه و تحلیل دادهها از آزمون تحلیل کواریانس چندمتغیره (MANCOVA) استفاده شد. یافتههای پژوهش نشان داد که آموزش شفقت به خود تأثیر معناداری بر بهبود وضوح تصور از خود درونی (01/0>, P76/8F=) و کاهش خودانتقادی مقایسهای (01/0>P 83/6F= ) و خودانتقادی درونی (01/0>, P83/6F= ) در دانشآموزان دارای معلولیت جسمانی داشت. براساس این نتایج میتوان بیان کرد این روش آموزشی/ درمانی میتواند از سوی روانشناسان مدارس به منظور بهبود کاهش سطوح خودانتقادی و بهبود وضوح تصور از خود در دانشآموزان دارای معلولیت جسمانی مورد استفاده قرار گیرد.
نوع مقاله: كاربردي |
موضوع مقاله:
روانشناسی عمومی
دریافت: 1399/12/13 | ویرایش نهایی: 1400/6/1 | پذیرش: 1399/12/29 | انتشار الکترونیک: 1400/5/10
دریافت: 1399/12/13 | ویرایش نهایی: 1400/6/1 | پذیرش: 1399/12/29 | انتشار الکترونیک: 1400/5/10
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |