سال 10، شماره 8 - ( آبان 1400 / شماره پیاپی 65 1400 )
سال 10 شماره 8 صفحات 148-135 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- کارشناس ارشد مشاوره خانواده، گروه مشاوره و راهنمایی، دانشگاه پیام نور، ایران.
2- استادیار گروه روانشناسی، دانشگاه پیام نور، ایران. ، srezaeidehnavi@pnu.ac.ir
2- استادیار گروه روانشناسی، دانشگاه پیام نور، ایران. ، srezaeidehnavi@pnu.ac.ir
چکیده: (1425 مشاهده)
یکی از مشکلات رایج بین زوجین وجود الگوهای ارتباطی ناکارآمد است که باعث ایجاد تعارض بین زوجین می‌شود و از آنجایی که وجود افکار و باورهای منفی و شیوه تفسیر زوجین از مشکلات عامل اصلی ایجاد مشکلات ارتباطی می باشند، بنابراین هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان بین فردی فراشناختی بر بهبود الگوهای ارتباطی ناکارآمد زوجین و افزایش سازگاری زناشویی بود. طرح پژوهش حاضر مطالعه‌ای نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل و با گزینش تصادفی بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه زوجین شهر اصفهان در سال ۱۳۹۸ که برای کاهش مشکلات زناشویی به مرکز مشاوره‌ی موج در شهر اصفهان مراجعه کرده بودند، تشکیل داده‌اند. از این میان 16زوج با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به طور تصادفی به دو گروه آزمایش(8 زوج) و کنترل(8 زوج) تخصیص یافتند. شرکت‌کنندگان به پرسشنامه الگوهای ارتباطی زوجین (کریستنسن و سالاوی، 1984) و مقیاس سازگاری زناشویی دو عضوی (اسپانیر، ۱۹۷۶) به عنوان پیش آزمون و سپس پس آزمون پاسخ دادند. گروه آزمایش 8 جلسه ی 120 دقیقه‌ای آموزش رویکرد بین فردی فراشناختی را دریافت کردند. درآمار استنباطی از تحلیل کوواریانس استفاده شد و داده‌ها با نرم افزارSPSS23 آنالیز گردید. نتایج نشان داد درمان بین فردی فراشناختی باعث بهبود الگوهای ارتباطی ناکارآمد زوجین و افزایش سازگاری زناشویی شده است. بر اساس یافته‌های پژوهش، پیشنهاد می‌شود از رویکرد بین فردی فراشناختی برای بهبود الگوهای ارتباطی ناکارآمد بین زوجین و افزایش سازگاری زناشویی استفاده شود.
واژه‌های کلیدی: الگوهای ارتباطی زوجین، سازگاری زناشویی، طرحواره های بین فردی، فراشناخت، درمان بین فردی فراشناختی
نوع مقاله: پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانشناسی خانواده
دریافت: 1400/1/31 | ویرایش نهایی: 1400/9/20 | پذیرش: 1400/2/26 | انتشار الکترونیک: 1400/8/10
دریافت: 1400/1/31 | ویرایش نهایی: 1400/9/20 | پذیرش: 1400/2/26 | انتشار الکترونیک: 1400/8/10
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |