سال 10، شماره 7 - ( مهر1400/ شماره پیاپی 64 1400 )                   سال 10 شماره 7 صفحات 188-175 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- دانشجوی دکتری تخصصی گروه روان‌شناسی، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران.
2- استادیار گروه روان شناسی، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران. ، safarzadeh1152@yahoo.com
3- استادیار گروه روان شناسی، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران.
چکیده:   (1310 مشاهده)
این پژوهش با هدف مقایسه اثربخشی آموزش ایمن‌سازی در برابر استرس و آموزش خودشفقت‌ورزی بر میزان گرایش به خودارضایی و هرزه‌نگاری اینترنتی در دانش‌آموزان پسر مقطع متوسطه دوم انجام شد. پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون و گروه گواه بود. جامعـه آمـاری ایـن پژوهـش کلیه نوجوانان پسر شهر اهواز در سال تحصیلی 1400-1399 بود، کـه از میان آن‌ها 75 دانش‌آموزان پسر مقطع متوسطه دوم پایه دوازده، به روش نمونه‌گیری تصادفی خوشهای مرحله‌ای انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه گواه گمارده شدند. گروه آزمایش اول تحت آموزش ایمن‌سازی در برابر استرس مایکنبام (2008) طی 8 جلسه 90 دقیقه‌ای و گروه آزمایش دوم تحت آموزش خودشفقت‌ورزی گیلبرت (2009) طی 8 جلسه 180 دقیقه‌ای قرار گرفتند و برای گروه گواه مداخله‌ای انجام نشد. ابزارهای مـورد اسـتفاده شامل پرسشنامه گرایش به خودارضایی (MTQ) جوزاک (1396) و پرسشنامه ولع در هرزه‌نگاری اینترنتی (PCQ) کریس و روزنبرگ (2014) بود. داده‌ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس چندمتغیری تحلیل شدند. نتایـج تحلیل داده‌هـا نشـان داد کـه آموزش ایمن‌سازی در برابر استرس و آموزش خودشفقت‌ورزی بـر میزان گرایش به خودارضایی و هرزه‌نگاری اینترنتی نسبت به گروه گواه در نوجوانان پسر تأثیر داشته و همچنین مشخص شد اثربخشی آموزش خودشفقت‌ورزی در کاهش گرایش به خودارضایی و هرزه‌نگاری اینترنتی نسبت به آموزش ایمن‌سازی در برابر استرس بیشتر بوده است (001/0>P). نتایـج نشـان‌دهنده اثربخشی آموزش ایمن‌سازی در برابر استرس و آموزش خودشفقت‌ورزی بـر میزان گرایش به خودارضایی و هرزه‌نگاری اینترنتی در نوجوانان بـود.
متن کامل [PDF 582 kb]   (723 دریافت)    
نوع مقاله: پژوهشي | موضوع مقاله: روانشناسی عمومی
دریافت: 1400/5/11 | ویرایش نهایی: 1400/8/15 | پذیرش: 1400/7/3 | انتشار الکترونیک: 1400/7/10

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.