سال 11، شماره 1 - ( فروردین 1401/ شماره پیاپی 70 1401 )                   سال 11 شماره 1 صفحات 142-135 | برگشت به فهرست نسخه ها

Ethics code: IR.IAU.ARDABIL.REC.1399.044

XML English Abstract Print


1- دانشجوی دکتری، گروه روان‌شناسی، واحد اردبیل، دانشگاه آزاد اسلامی، اردبیل، ایران.
2- استادیار، گروه روان‌شناسی، واحد اردبیل، دانشگاه آزاد اسلامی، اردبیل، ایران. ، T.mousazadeh@iauardabil.ac.ir
3- استادیار، گروه روان‌شناسی، واحد اردبیل، دانشگاه آزاد اسلامی، اردبیل، ایران.
چکیده:   (1106 مشاهده)
هدف این پژوهش تعیین اثربخشی معنادرمانی بر تاب­آوری و خردمندی دختران فرار و بدسرپرست تحت مراقبت سازمان بهزیستی بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش­آزمون-پس­آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه­ی دختران فراری و یا بدسرپرست سازمان بهزیستی در مراکز نگهداری شهر تهران در نیمه اول سال 1399 بودند که به روش نمونه­گیری دردسترس از بین افراد واجد شرایط تعداد 40 نفر وارد مطالعه شده و در دو گروه 20 نفری (گروه آزمایش و گروه در انتظار درمان) به صورت تصادفی ساده جایگزین شدند. گروه آزمایش 10 جلسه 90 دقیقه­ای تحت درمان معنادرمانی قرار گرفتند. ابزارهای مورد استفاده شامل مقیاس تاب­آوری کانر و دیویدسون 2003 (CD-RIS) و مقیاس خردمندی (WS) (اشمیت و همکاران، 2012) بود. تجزیه ‌و تحلیل داده­ها از طریق نرم‌افزار SPSS و با آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره انجام گرفت. براساس یافته­های پژوهش مداخله معنادرمانی بر افزایش تاب­آوری (01/0p<) و خردمندی  (01/0p<) در دختران فرار و بدسرپرست تحت مراقبت سازمان بهزیستی تأثیر معناداری داشت. نتایج حاصله براهمیت به کارگیری این روش درمانی در مراکز نگهداری و سایر مراکز مرتبط با این دختران از سوی روانشناسان آن مراکز تأکید دارد.
متن کامل [PDF 574 kb]   (478 دریافت)    
نوع مقاله: پژوهشي | موضوع مقاله: روانشناسی اجتماعی
دریافت: 1400/7/21 | ویرایش نهایی: 1401/1/28 | پذیرش: 1400/8/4 | انتشار الکترونیک: 1401/1/28

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.