1- دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه روانشناسی، دانشکده روانشناسی و علومتربیتی، دانشگاه آزاد اسلامی رودهن، تهران، ایران.
2- دکتری روانشناسی، گروه روانشناسی بالینی، دانشکده روانشناسی و علومتربیتی، دانشگاه سمنان، سمنان، ایران. ، aanaji1242@gmail.com
چکیده: (1299 مشاهده)
هدف این پژوهش تعیین اثربخشی درمان پویشی فشرده و کوتاه مدت(ISTDP) بر مکانیسمهای دفاعی و ابراز هیجانی در افراد با اضطراب مرگ ناشی از ویروس کرونا بود. روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون_پس آزمون، پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل تمامی دانشجویان کارشناسی رشته حسابداری دانشگاه آزاد واحد تهران مرکز نیمسال اول 1400 بود که در پرسشنامه اضطراب مرگ ناشی از کرونا نمره بالاتر از خط برش (70 به بالا) کسب کردند که 34 نفر به شیوه هدفمند پس از غربالگری انتخابشده و بهصورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه (هر گروه 17 نفر) قرار گرفتند. درمان (8 جلسه 75 دقیقهای به صورت هفتگی) به گروه آزمایش به صورت فردی ارائه گردید. همچنین برای جمعآوری دادهها از پرسشنامههای سبکهای دفاعی (DSQ، آندروز و همکاران، 1993)، هیجان ابراز شده (EEQ، کینگ و آمونز، 1990)، اضطراب مرگ ناشی از کرونا (CDA، ناجی، 1400) استفاده شده است و در نهایت دادهها با روش تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر تجزیهوتحلیل شد. نتایج پژوهش نشان داد که درمان پویشی فشرده و کوتاهمدت سبب کاهش اضطراب مرگ ناشی از کرونا، دفاعهای روانرنجور و رشدنایافته و افزایش ابراز هیجان و دفاعهای رشدیافته میشود (01/0p<). درمانپویشی میتواند با ارائه راهکارهای پویشی روشهای مقابله با اضطراب و نیز چگونگی ابراز صحیح هیجان را تسهیل کند و سبب شود مکانیسمهای دفاعی مناسبتری استفاده شود. لذا میتوان گفت با توجه به اهداف درمانی مدنظر، میتوان از درمان پویشی به جهت تأثیرگذاری بر ابعاد مختلف مشکلات فردی استفاده کرد.
نوع مقاله:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانکاوی- روانشناسی تحلیلی دریافت: 1400/8/14 | ویرایش نهایی: 1401/3/22 | پذیرش: 1400/10/11 | انتشار الکترونیک: 1401/3/22