سال 11، شماره 2 - ( اردیبهشت 1401/ پیاپی 71 1401 )                   سال 11 شماره 2 صفحات 12-1 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- دانشجو دکتری روانشناسی بالینی، دانشکده علوم انسانی،دانشگاه شاهد، تهران، ایران.
2- استاد، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه شاهد، تهران، ایران. ، RasolRoshan@yahoo.com
3- دانشیار، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه شاهد، تهران، ایران.
4- استادیار، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران.
چکیده:   (889 مشاهده)
هدف از این پژوهش، تعیین کارآمدی ترکیب درمان مواجهه و بازداری از پاسخ و درمان پذیرش و تعهد (ACT+ERP) بر کاهش علائم وسواسی در مبتلایان به اختلال وسواسی اجباری بود. پژوهش حاضر از لحاظ هدف جزء پژوهش های کاربردی و از لحاظ روش از نوع طرح تجربی تک موردی با استفاده از طرح «خط پایه چندگانه» با آزمودنی‌های متفاوت، است. جامعه پژوهش را کلیه بیماران مرد مبتلا به اختلال وسواسی اجباری که به درمانگاه بیمارستان شفا رشت از ابتدای سال 1400 مراجعه و بر اساس مصاحبه بالینی ساختار­ یافته برای تشخیص اختلال های محور یک (SCID-I تشخیص اختلال وسواسی اجباری را دریافت کردند، تشکیل می­دادند که از بین آنها 3 نفر به شیوه نمونه گیری هدفمند به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای ﺳﻨﺠﺶ ﺷﺪّت وﺳﻮاس از ﻣﻘﻴﺎس وﺳﻮاس ﻓﻜﺮی و ﻋﻤﻠﻲ ﻳﻴﻞ- ﺑﺮاون (Y-BOCS) و ﺑﺮای ارزیابی اﺿﻄﺮاب و اﻓﺴﺮدﮔﻲ هم ﺑﻪ ﺗﺮﺗﻴﺐ از پرسشنامه های اﺿﻄﺮاب بک (BAI) و اﻓﺴﺮدﮔﻲ ﺑﻚ - ویرایش دوم (BDI-2) اﺳﺘﻔﺎده شد. ﺑﺮای ﺗﺠﺰﻳﻪ و ﺗﺤﻠﻴﻞ داده ها از تحلیل ﻧﻤﻮداری، درصد بهبودی و شاخص تغییر پایا استفاده گردید. یافته ها نشان داد که شدت اختلال وسواس، افسردگی و اضطراب بیماران به صورت معناداری (آماری و بالینی) به واسطۀ استفاده از پروتوکل ترکیبی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و درمان مواجهه و بازداری از پاسخ (ACT+ERP) کاهش یافته است؛ بنابراین می توان از پروتوکل ترکیبی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و درمان مواجهه و بازداری از پاسخ (ACT+ERP برای کاهش علائم وسواسی در مبتلایان به اختلال وسواسی اجباری بهره برد.
متن کامل [PDF 1190 kb]   (403 دریافت)    
نوع مقاله: پژوهشي | موضوع مقاله: روانشناسی بالینی
دریافت: 1400/8/15 | ویرایش نهایی: 1401/3/22 | پذیرش: 1400/10/11 | انتشار الکترونیک: 1401/3/22

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.