سال 11، شماره 4 - ( تیر 1401/ پیاپی 73 1401 )
سال 11 شماره 4 صفحات 88-75 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- کارشناس ارشد روانشناسی بالینی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران.
2- استاد گروه روانشناسی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران. ، basharpoor_sajjad@uma.ac.ir
2- استاد گروه روانشناسی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران. ، basharpoor_sajjad@uma.ac.ir
چکیده: (1033 مشاهده)
پرخاشگری ازجمله رفتارهای شایع و تاثیرگذار بر جنبههای فردی و اجتماعی فرد از جمله شخصیت، مطلوبیت و کارایی اجتماعی و نگرش نوجوانان است. پژوهش حاضر با هدف بررسی تعیین نقش میانجی مطلوبیت اجتماعی در ارتباط بین ویژگیهای شخصیتی و نگرشهای ناکارآمد با رفتارهای پرخاشگرانه نوجوانان انجام گرفت. روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه نوجوانان شهر اردبیل 1399-1400 تشکیل دادند که 200 نفر از آنان با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس به صورت اینترنتی و از طریق شبکههای مجازی(واتساپ، تلگرام، شاد)، به عنوان نمونه انتخاب شدند و در این مطالعه شرکت کردند. ابزار جمعآوری اطلاعات شامل پرسشنامههای مقیاس نگرش ناکارآمد کودکان و نوجوان (2006) DAS-C، پرسشنامه شخصیت نئو فرم کوتاه (1985) NEO-FFI، پرسشنامه مطلوبیت اجتماعی (1960) DAS-CA و پرسشنامه پرخاشگری باس و پری (1992) BPAQ بودند. دادههای جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار Spss 24 و lisrel8.8 و روش تحلیل مسیر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که مدل تحقیق ازنظر شاخص‌های معنی‌داری و برازش مورد تائید است و متغیرهای نگرش ناکارآمد و ویژگیهای شخصیت علاوه بر اثر مستقیم، به طور غیر مستقیم از طریق مطلوبیت اجتماعی بر پرخاشگری (001/0>P) تاثیر میگذارند. باتوجه به یافته پژوهش میتوان از آن در برنامههای آموزشی و مداخلات روانشناختی وبهبود عملکرد آنها استفاده کرد.
نوع مقاله: پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانشناسی بالینی
دریافت: 1400/8/25 | ویرایش نهایی: 1401/5/5 | پذیرش: 1400/11/6 | انتشار الکترونیک: 1401/4/10
دریافت: 1400/8/25 | ویرایش نهایی: 1401/5/5 | پذیرش: 1400/11/6 | انتشار الکترونیک: 1401/4/10
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |