یکی از نظریاتی که توجه نسبتاً قابل‌توجهی از پژوهشگران علوم رفتاری  را دریافت کرده است نظریه «سه­گانه تاریک شخصیت» است.  این نظریه البته به لحاظ روش­شناختی شاید تمام ویژگی­های یک «نظریه» را نداشته باشد و بیشتر به معرفی یک «سازه» شباهت داشته باشد، مبیّن این است که سه ویژگی شخصیتی نارسیسیسم، ماکیاولیانیسم و پسیکوپاتی به لحاظ اجتماعی دارای ابعاد ناپسند و غیراخلاقی بوده و می­توانند رفتارهای مخرب اجتماعی را پیش­بینی کنند. کنار هم قرار گرفتن هم‌زمان این ویژگی­ها دید کامل‌تری از انگیزه­ها و هیجان­های مرتبط با رفتارهای مخرب ارائه می­دهد. زارعی، قربانی و غریبی (1395، رویش روانشناسی، شماره14) در مقاله­ای با عنوان «سه­گانه سیاه: سازه­های شخصیتی سازش­نایافته یک قرن روانشناسی علمی» به بررسی این نظریه پرداخته­اند. هدف از نوشتار حاضر ارائه پاسخی انتقادی (و شاید دیالکتیکی!) به این نگارندگان است.

واژه‌های کلیدی: دیالوگ، سه گانه تاریک شخصیت، روانشناسی شخصیت، مقاله مروری

متن کامل [PDF 528 kb]   (176 دریافت)