سال 11، شماره 5 - ( مرداد1401/ پیاپی 74 1401 )
سال 11 شماره 5 صفحات 146-135 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، دانشگاه آزاداسلامی واحد رودهن، ایران. ، minobakhteyarzadeh@gmail.com
2- کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، دانشگاه شهیدبهشتی، تهران، ایران.
3- کارشناسی ارشد مشاوره خانواده، دانشگاه اردکان، اردکان، ایران.
4- دانشجوی دکتری روانشناسی عمومی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران.
2- کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، دانشگاه شهیدبهشتی، تهران، ایران.
3- کارشناسی ارشد مشاوره خانواده، دانشگاه اردکان، اردکان، ایران.
4- دانشجوی دکتری روانشناسی عمومی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران.
چکیده: (948 مشاهده)
هدف اصلی این پژوهش تعیین اثربخشی رفتار درمانی عقلانی_هیجانی (REBT) بر تکانشگری، عدم تحمل بلاتکلیفی و دشواری در تنظیم هیجان در زنان مراجعهکننده به مراکز مشاوره خانواده با مشکلات زناشویی بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون_ پسآزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل زنان دارای مشکلات زناشویی مراجعهکننده به مراکز مشاوره خانواده شهر تهران مناطق 10 و 11 در 6 ماهه دوم سال 1400 بودند که با استفاده از روش نمونهگیری در دسترس تعداد 30 نفر انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه (هر گروه 15 نفر) گمارده شدند. ابزارهای اندازهگیری مقیاس تکانشگری (BIS-11) (بارت و همکاران، 2004)، مقیاس تحمل نکردن بلاتکلیفی (IUS) (فریستون و همکاران، 1994) و پرسشنامه دشواری تنظیم هیجان (DERS) (گراتز و روئمر، 2004) بودند. گروه ازمایش درمان REBT را طی 8 جلسه 90 دقیقهای و هفته ای دو بار بار دریافت کردند. نتایج تحلیل کوواریانس چندمتغیری نشان داد که مشاوره گروهی با رویکرد REBT بر کاهش نشانههای تکانشگری، عدم تحمل بلاتکلیفی و دشواری در تنظیم هیجان تأثیر داشته است (05/0 P<). با توجه به اثربخشی رفتاردرمانی عقلانی-هیجانی بر نشانههای تکانشگری، عدم تحمل بلاتکلیفی و دشواری در تنظیم هیجان اجرای کارگاههای آموزشی مبتنی بر این مفاهیم در مراکز مشاوره خانواده توصیه میشود.
نوع مقاله: پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانشناسی بالینی
دریافت: 1400/11/19 | ویرایش نهایی: 1401/6/20 | پذیرش: 1401/1/4 | انتشار الکترونیک: 1401/5/10
دریافت: 1400/11/19 | ویرایش نهایی: 1401/6/20 | پذیرش: 1401/1/4 | انتشار الکترونیک: 1401/5/10
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |