سال 11، شماره 8 - ( آبان1401/ پیاپی 77 1401 )
سال 11 شماره 8 صفحات 34-25 |
برگشت به فهرست نسخه ها
نیلوفر آقایی نژاد1 
، زهرا نقش 2، مهدی صدری1
، زهرا نقش 2، مهدی صدری1
1- دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی تربیتی، گروه روانشناسی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
2- استادیار، گروه روانشناسی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تهران، تهران، ایران. ، z.naghsh@ut.ac.ir
2- استادیار، گروه روانشناسی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تهران، تهران، ایران. ، z.naghsh@ut.ac.ir
چکیده: (1014 مشاهده)
هدف این پژوهش تعیین نقش واسطهای استرس در ارتباط با مهارت حل مساله و فرسودگی تحصیلی بود. روش پژوهش حاضر بنیادی از نوع همبستگی بود. بدین منظور 330 نفر از دانشجویان دانشکدههای علوم اجتماعی و رفتاری دانشگاه تهران در سال تحصیلی 1401-1400 با استفاده از نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. اطلاعات با استفاده از پرسشنامههای فرسودگی تحصیلی(2002ABQ-)، پرسشنامه حل مسئله (1982PSQ-) و پرسشنامه استرس ادراکشده(SSP-1983) گردآوری شدند. جهت تحلیل دادهها از همبستگی و مدل‌سازی معادلات ساختاری انجام شد. نتایج پژوهش نشان می‌دهد که اثر مستقیم مهارت حل مساله بر استرس و فرسودگی تحصیلی در سطح (001/0>P) معنی‌دار است. همچنین اثر مستقیم استرس بر فرسودگی تحصیلی معنی‌دار است، که نشان می‌دهد با افزایش استرس میزان فرسودگی تحصیلی نیز افزایش مییابد. بنابراین مدل از برازش مطلوبی برخوردار است که باتوجه به آن میتوان گفت که مهارت حل مساله با میانجی‌گیری استرس (کاهش استرس توسط مهارت حل مساله) می‌تواند باعث کاهش فرسودگی تحصیلی شود. بر این اساس میتوان گفت با افزایش استرس در دانشجویان مهارت حل مساله آنان کاهش و فرسودگی تحصیلی افزایش مییابد.
نوع مقاله: پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانشناسی تربیتی
دریافت: 1401/2/27 | ویرایش نهایی: 1401/10/10 | پذیرش: 1401/5/18 | انتشار الکترونیک: 1401/8/10
دریافت: 1401/2/27 | ویرایش نهایی: 1401/10/10 | پذیرش: 1401/5/18 | انتشار الکترونیک: 1401/8/10
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |