سال 11، شماره 8 - ( آبان1401/ پیاپی 77 1401 )                   سال 11 شماره 8 صفحات 68-59 | برگشت به فهرست نسخه ها

‎ 20.1001.1.2383353.1401.11.8.6.7

XML English Abstract Print

مدل‌یابی علی خشونت خانگی بر اساس صمیمیت زناشویی، مهارگری و تعارض زناشویی (انتشار: شماره 78، آذر 1401)
زینب شمسایی1 ، کیومرث کریمی 2، مریم اکبری3
1- دانشجوی دکتری، گروه روان‌شناسی، واحد سنندج، دانشگاه آزاد اسلامی، سنندج، ایران.
2- استادیار، گروه روان‌شناسی، واحد مهاباد، دانشگاه آزاد اسلامی، مهاباد، ایران. ، q.karimi@iau-mahabad.ac.ir
3- استادیار، گروه مشاوره، واحد سنندج، دانشگاه آزاد اسلامی، سنندج، ایران.
چکیده:   (1078 مشاهده)
پژوهش حاضر با هدف مدل‌یابی علی خشونت خانگی بر اساس صمیمیت زناشویی، مهارگری و تعارض زناشویی انجام شد. روش پژوهش توصیفی همبستگی از نوع مدل‌یابی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی زوج‌های درگیر خشونت خانگی شهر شیراز در سال‌های 1399 تا 1400 است که در بازه زمانی حداقل 6 ماه و حداکثر 18 ماه از خشونت خانگی علیه زنان این زوجین گذشته را تشکیل دادند که از میان آن‌ها و به صورت در دسترس222 زوج انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل 4 پرسشنامه برای هر زوج بود که پرسشنامه خشونت خانگی محسنی تبریزی و همکاران (DVQ) (1391) توسط زنان و پرسشنامه‌های تعارضات زناشویی ثنایی (MCQ) (1379)، مهارگری زناشویی امینی و همکاران (MIQ) (1396) و صمیمیت زناشویی باگاروزی (MINQ) (2001) توسط همسران آن‌ها تکمیل شد. تحلیل داده‌ها با استفاده از مدلیابی معادلات ساختاری انجام شد. نتایج حاکی از برازش مدل کلی پژوهش با داده‌های تجربی بود. یافته‌ها نشان داد که مهارگری زناشویی و تعارض زناشویی هم به صورت مستقیم و هم بصورت غیرمستقیم از طریق صمیمیت زناشویی، خشونت خانگی را پیش‌بینی می‌کنند (01/0p<). از یافته‌ها می‌توان نتیجه گرفت که مهارگری زناشویی و تعارض زناشویی نقش کلیدی در پیش‌بینی خشونت خانگی دارند و توجه بیشتر کلینیک‌های مشاوره و رواندرمانی به این متغیر‌ها در کاهش خشونت خانگی ضروری بنظر می‌رسد.
واژه‌های کلیدی: خشونت خانگی، صمیمیت زناشویی، مهارگری زناشویی و تعارض زناشویی
متن کامل [PDF 542 kb]   (736 دریافت)    
نوع مقاله: پژوهشي | موضوع مقاله: روانشناسی خانواده
دریافت: 1401/5/14 | ویرایش نهایی: 1401/10/10 | پذیرش: 1401/8/21 | انتشار الکترونیک: 1401/8/10
بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.