مطالعه حاضر با هدف مقایسه خودارزشیابیهای مرکزی – بمعنای یک ارزیابی که فرد از ارزشمندی، توانمندیها و کفایتهایش به عمل می آورد - وشیفتگی مرتبط با کار -بمعنای انگیزش درونی به انجام، درگیری و لذت بردن از کار- در معلمان آموزش ویژه و عادی بود. جامعه آماری شامل کلیه معلمان مدارس آموزش ویژه و عادی شهرستان قم بود و نمونهای از معلمان مدارس آموزش ویژه و عادی(40 نفر معلم مدارس آموزش ویژه و 40 نفر معلم مدارس عادی) انتخاب گردید. ابزار جمع آوری داده پرسشنامه ها مشتمل بر مقیاسهای خودارزشیابیهای مرکزی جوج و شیفتگی مرتبط با کار باکر بود. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از روشهای آماری تحلیل واریانس چند متغیره و آمار توصیفی انجام شد. نتایج حاصل از پژوهش مبین آن بود که بین معلمان مدارس آموزش ویژه و معلمان مدارس عادی در مولفه خودارزشیابیهای مرکزی وشیفتگی مرتبط با کار تفاوت معنادار(001/0p<) وجود دارد،که در این بین معلمان مدارس آموزش ویژه نمره پایینتری داشتهاند. با توجه به نتایج بدست آمده همواره شناسایی راه های ارتباط و یادگیری دانش آموزان آموزش ویژه برای معلمانشان از مواردیست که می بایست مورد پشتیبانی و ارایه خدمات تخصصی واقع شود
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |