سال 13، شماره 3 - ( خرداد 1403/ پیاپی 96 1403 )                   سال 13 شماره 3 صفحات 130-121 | برگشت به فهرست نسخه ها

Ethics code: 1399.051.REC.SDJ.IAU.IR

XML English Abstract Print


1- دانشجوی دکتری، گروه روانشناسی، واحد سنندج، دانشگاه آزاد اسلامی، سنندج، ایران.
2- گروه روانشناسی، واحد سنندج، دانشگاه آزاد اسلامی، سنندج، ایران. ، yyarahmadi@gmail.com
3- گروه روانشناسی، واحد اراک، دانشگاه آزاد اسلامی، اراک، ایران.
4- گروه روانشناسی، واحد سنندج، دانشگاه آزاد اسلامی، سنندج، ایران.
چکیده:   (122 مشاهده)
هدف پژوهش حاضر بررسی نقش میانجی پذیرش و خودکارامدی درد در رابطه آمادگی به اعتیاد با دشواری در تنظیم هیجان بیماران سرطانی بود. پژوهش حاضر توصیفی-همبستگی به روش تحلیل مسیر بود. جامعه آماری شامل تمامی بیماران سرطانی شهر اراک در سال 1399-1400 بود که از بین آن­ها 215 نفر به صورت نمونه­گیری هدفمند انتخاب شدند. بیماران پرسش­نامه­ها­ی دشواری در تنظیم هیجان (DERS، گراتز و رومر، 2004)، پرسشنامه پذیرش درد مزمن (CPAQ، اکلستون و کارکن، 2004)، پزسشنامه خودکارآمدی درد (PSEQ، نیکولاس، 2007) و پرسشنامه آمادگی به اعتیاد وید و باچر (TAQ، وید و یاچر، 1992) را تکمیل کردند. داده­ها به روش تحلیل مسیر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج تحلیل مسیر نشان داد که پذیرش درد و خودکارامدی درد به طور مستقیم، اثر منفی بر آمادگی به اعتیاد دارد (01/0>P). همچنین دشواری در تنظیم هیجان به طور غیر مستقیم از طریق پذیرش درد و خودکارامدی درد بر آمادگی به اعتیاد اثر مثبت دارد (01/0>P). شاخص­های برازش نیز نشان دهنده­ی تایید مدل بود. بنابراین می­توان نتیجه گرفت که پذیرش درد و خودکارآمدی درد نقش میانجی در دشواری در تنظیم هیجان و آادگی به اعتیاد دارند.
متن کامل [PDF 517 kb]   (59 دریافت)    
نوع مقاله: پژوهشي | موضوع مقاله: روانشناسی بالینی
دریافت: 1402/6/25 | ویرایش نهایی: 1403/4/11 | پذیرش: 1402/12/13 | انتشار الکترونیک: 1403/3/10

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.