سال 13، شماره 1 - ( فروردین 1403/ پیاپی 94 1403 )                   سال 13 شماره 1 صفحات 142-133 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print

مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و درمان راه‌حل محور کوتاه مدت بر صمیمیت جنسی همسران مردان معتاد در شهرستان آزادشهر
محمودرضا میرعرب رضی1 ، کاظم شریعت نیا 2، علی حسینیایی3
1- دانشجوی دکتری مشاوره، گروه مشاوره، واحد تنکابن، دانشگاه آزاد اسلامی، تنکابن، ایران.
2- استادیار، گروه روانشناسی، واحد آزادشهر، دانشگاه آزاد اسلامی، آزادشهر، ایران. ، kazemshariatnia@yahoo.com
3- استادیار، گروه روانشناسی، واحد آزادشهر، دانشگاه آزاد اسلامی، آزادشهر، ایران.
چکیده:   (300 مشاهده)
هدف این پژوهش مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و درمان راه حل محور کوتاه مدت بر صمیمت جنسی همسران مردان معتاد در شهرستان آزادشهر بود. روش پژوهش حاضر نیمه­آزمایشی با طرح پیش­آزمون-پس آزمون با گروه کنترل و دوره پیگیری دو ماهه بود. جامعه آماری همسران مردان معتاد در شهرستان آزادشهر در سه ‌ماهه اول سال ۱۴01 بود.  به این منظور همسران مردان معتاد به روش نمونه­گیری هدفمند انتخاب و به طور تصادفی بین سه گروه مداخله­ی ۱ (15 نفر درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد)، مداخله­ی ۲ (15 نفر درمان راه حل محور کوتاه مدت) و گروه گواه (15 نفر) جایگذاری شدند. به­منظور گردآوری داده­ها از خرده­مقیاس صمیمیت جنسی BII-2001 (باگاروزی، 2001) استفاده شد. نتایج نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و درمان راه حل محور کوتاه مدت در مقایسه با گروه گواه موجب افزایش صمیمیت جنسی در همسران مردان معتاد شده است (05/0 P<) و این تاثیر در مرحله پیگیری تداوم داشته است. علاوه براین، بین میزان اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و درمان راه حل محور کوتاه مدت بر صمیمیت جنسی همسران مردان معتاد از نظر آماری تفاوت معنادار وجود نداشت (05/0<P). بنابراین این دو شیوه درمان به عنوان یک مداخله پایدار در جهت افزایش صمیمیت جنسی همسران مردان معتاد می­تواند در مراکز بهداشتی و درمانی به کار برده شود.
واژه‌های کلیدی: درمان راه حل محور کوتاه مدت، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، صمیمت جنسی، اعتیاد.
متن کامل [PDF 762 kb]   (211 دریافت)    
نوع مقاله: پژوهشي | موضوع مقاله: روانشناسی خانواده
دریافت: 1402/9/8 | ویرایش نهایی: 1403/1/15 | پذیرش: 1402/12/19 | انتشار الکترونیک: 1403/1/15
بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.