پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش واسطه‌گری تاب‌آوری در رابطه بین مؤلفه‌های هوش هیجانی و بهزیستی روانی در دانش‌آموزان صورت گرفت. شرکت‌کنندگان این پژوهش شامل 405 نفر (212 دختر و 193 پسر) از دانش‌آموزان دبیرستان‌های شهر شیراز بودند که بر اساس روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چند مرحله‌ای انتخاب شدند. به منظور اندازه‌گیری متغیرهای پژوهش، پرسشنامه‌های هوش هیجانی (پترایدز و فارنهام، 2001)، تاب‌آوری (کانر و دیویدسون، 2003) و بهزیستی روانی (ریف و کیز، 1995) مورد استفاده قرار گرفتند. برای ارزیابی مدل پیشنهادی، از نرم‌افزار آموس و از روش تحلیل مسیر استفاده گردید که با توجه به مقادیر شاخص-های به دست آمده، داده‌ها با مدل تحقیق برازش داشت. برای تعیین معنی‌داری اثرات غیر مستقیم نیز از روش نمونه‌گیری‌های مکرر" خودراه انداز" استفاده شد. محاسبه میزان تأثیر متغیرهای مستقل بر وابسته، حاکی از آن بود که 57 درصد از تغییرات متغیر تاب‌آوری، 12 درصد تغییرات مؤلفه خودمختاری، 22 درصد تغییرات مؤلفه پذیرش خود، 20 درصد تغییرات مؤلفه رابطه مطلوب با دیگران، 60 درصد تغییرات مؤلفه رشد شخصی و 19 درصد تغییرات مؤلفه هدفمندی در زندگی توسط مدل تبیین می‌شود.

واژه‌های کلیدی: بهزیستی روانی، تاب‌آوری، هوش هیجانی

متن کامل [PDF 727 kb]   (27 دریافت)