1- دانشگاه تهران، تهران، ایران
2- دانشگاه تهران ، besharat@ut.ac.ir
چکیده: (2757 مشاهده)
بهشیاری را بهعنوان توجه به تجربه در حال جریان و زمان حال تعریف کردهاند. این مفهوم اشاره به آگاهی و تجربه بهشیار افکار و احساسات بصورت آنی دارد. مطالعات رابطه بهشیاری با دیگر متغیرهای روانشناختی از جمله متغیرهای خودکنترلی، خودتنظیمی و استحکام من را نشان دادهاند. استحکام من بیانگر عملکرد روانی فرد در ارتباط با خود و محیط است. پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش پیشبینیکنندگی استحکام من در رابطه با بهشیاری در دانشجویان دانشگاه تهران و علوم پزشکی تهران انجام شد. تعداد 268 دانشجو (231 پسر، 36 دختر) از طریق نمونهگیری در دسترس، در این پژوهش شرکت کردند. از شرکت کنندگان در پژوهش خواسته شد تا مقیاس استحکام من (EES) و مقیاس توجه آگاهانه بهشیارانه (MAAS) را تکمیل کنند. برای تحلیل داده های پژوهش از شاخص ها و روش های آماری شامل میانگین، انحراف استاندارد و رگرسیون خطی استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که استحکام من با بهشیاری رابطه مثبت معنادار دارد. استحکام من توانست حدود 11 درصد از تغییرات بهشیاری را بهصورت معناداری، به لحاظ آماری، پیشبینی کند (11/0= R2، 01/0>P). براساس یافتههای پژوهش میتوان نتیجه گرفت که استحکام من دارای نقش پیشبینیکنندگی در بهشیاری است.
نوع مقاله:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانشناسی عمومی دریافت: 1397/4/15 | پذیرش: 1397/6/5 | انتشار الکترونیک: 1398/7/22