سال 9، شماره 6 - ( شماره پیاپی 51/ شهریور 1399 )                   سال 9 شماره 6 صفحات 44-37 | برگشت به فهرست نسخه ها

‎ 20.1001.1.2383353.1399.9.6.14.7

XML English Abstract Print

مقایسه تاب آوری و خودتنظیمی هیجان وراهبردهای مقابله با استرس دردانش آموزان دختروپسر
داود محمدیان1 ، صدیقه احمدی*2 ، حسین ایلانلو3
1- دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران.
2- استادیار، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران. ، sedahmadi1390@gmail.com
3- دانشجوی دکتری، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران.
چکیده:   (3042 مشاهده)
هدف از مطالعه حاضر، مقایسه تاب‌آوری، خودتنظیمی هیجان و راهبردهای مقابله با استرس در دختران و پسران دانش‌آموز مقطع متوسطه  دوم بود. روش پژوهش، علی- مقایسه‌ای بود. جامعه آماری تحقیق، شامل کلیه دختران و پسران مقطع متوسطه دوم منطقه 11 شهر تهران در سال تحصیلی 96-97 بودند. حجم نمونه، 210 نفر (105 دختر و 105 پسر) بودند که با استفاده از روش نمونه‌گیری خوشه‌ای  انتخاب شدند. به‌این‌ترتیب از بین مدارس متوسطه دوم دو مدرسه دخترانه و دو مدرسه پسرانه به‌صورت تصادفی انتخاب گردید و پرسشنامه‌ها بین دانش‌آموزان توزیع شد. در این مطالعه از سه پرسشنامه تاب‌آوری کونور ودیویدسون (CD-RSC)، پرسشنامه خودتنظیمی هیجان (CERQ) و پرسشنامه سبک‌های مقابله با استرس (CISS) استفاده شد. جهت تحلیل داده‌ها از آزمون t دو گروه مستقل استفاده شد. نتایج تحلیل داده‌ها نشان داد که بین نمرات خودتنظیمی در دختران و پسران دانش‌آموز تفاوت معنادار وجود دارد و در دختران بیشتر از پسران است)005/0 P<). همچنین، در میانگین نمرات سه سبک مقابله‌ای (مساله مدار، اجتنابی، هیجان مدار) دختران و پسران دانش‌آموز تفاوت معناداری وجود دارد و در دختران بیشتر از پسران است )005/0 P<).. اما در میانگین نمرات تاب‌آوری دختران و پسران دانش‌آموز، تفاوت معناداری مشاهده نشد )005/0 P<).. بنابراین، نتیجه گرفته می‌شود که هرچند افزایش این سه متغیر در دانش‌آموزان دختر و پسر ضروری است اما آموزش خودتنظیمی و راهبردهای مقابله با استرس، در دانش‌آموزان پسر، بیش‌ازپیش باید موردتوجه قرار بگیرد.
واژه‌های کلیدی: تاب آوری، خودتنظیمی هیجان، راهبرد های مقابله بااسترس
متن کامل [PDF 900 kb]   (142 دریافت)    
نوع مقاله: پژوهشي | موضوع مقاله: مشاوره
دریافت: 1398/12/13 | پذیرش: 1399/2/3 | انتشار الکترونیک: 1399/6/4
بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.