Razavi P, Abed N. (2023). The mediating role of immature defense mechanisms in relation between childhood trauma and self-destructive characteristics.
Rooyesh.
12(5), 173-182.
URL:
http://frooyesh.ir/article-1-4637-fa.html
1- کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، گرایش خانوادهدرمانی، دانشگاه علم و فرهنگ، تهران، ایران. ، Razavi.paniz@gmail.com
2- دکترای تخصصی روانشناسی، استادیارگروه روانشناسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه علم و فرهنگ، تهران، ایران.
چکیده: (734 مشاهده)
هدف پژوهش حاضر بررسی نقش میانجی مکانیسمهای دفاعی رشدنایافته در رابطه آسیبهای دوران کودکی و ویژگیهای خودتخریبگری بود. روش پژوهش حاضر از نوع توصیفی – همبستگی بود و جامعه آماری شامل افراد 18 الی ۳۵ساله شهر تهران در سال 1401 بود که از بین آنها 253 نفر به شیوه در دسترس بهعنوان نمونه انتخاب شدند. برای گردآوری دادهها از پرسشنامههای آسیب به خود (SHI) سانسون، ویدرمن و سانسون (1998)، پرسشنامه خودگزارشی کودکآزاری (CASRS) محمدخانی و همکاران (2003) و پرسشنامه سبکهای دفاعی (DSQ-40) آندرز و همکارانش (1993) استفاده شد. دادهها به روش تحلیل معادلات ساختاری تحلیل شد. یافتهها نشان داد که بین آسیبهای دوران کودکی با ویژگیهای خودتخریبگری رابطه مستقیم و معناداری وجود دارد (01/0>p). همچنین بین آسیبهای دوران کودکی و مکانیسمهای دفاعی رشدنایافته و بین مکانیسمهای دفاعی رشدنایافته و ویژگیهای خودتخریبگری نیز رابطه مستقیم و معنادار بود. (01/0>p). افزون بر این بر اساس آزمون مدل، مکانیسمهای دفاعی رشدنایافته در رابطه بین آسیبهای دوران کودکی و ویژگیهای خودتخریبگری نقش میانجی را ایفا میکند (01/0>p). همچنین مدل پژوهش از برازش مطلوبی برخوردار بود. بر اساس یافتههای فوق می توان نتیجه گرفت که مکانیسمهای دفاعی رشدنایافته نقش میانجی را در رابطه آسیبهای دوران کودکی و ویژگیهای خودتخریبگری ایفا میکند.
نوع مقاله:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
سلامت دریافت: 1402/2/30 | پذیرش: 1402/3/25 | انتشار الکترونیک: 1402/5/10