مجله رویش روا‌ن‌شناسی از دادن گواهی‌های کاغذی معذور است. لطفا تقاضا نکنید. همه گواهی ها در صفحه شخصی کاربران موجود است.
جستجو در مقالات منتشر شده
۲ نتیجه برای دیهیمی
مرجانه دیهیمی، دکتر نورالسادات کریمان، زهرا آزادفر،
سال ۸، شماره ۱۲ - ( شماره پیاپی ۴۵/ اسفند ۱۳۹۸ )
چکیده
پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر نگرشهای ناکارآمد و باورهای غیر منطقی زنان نابارور انجام شد. روش پژوهش نیمهآزمایشی همراه با طرح پیشآزمون- پسآزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زنان مراجعه کننده به یکی از مراکز باروری و ناباروی منطقه ۳ شهر تهران در شش ماهه اول سال ۱۳۹۷ بودند. ۳۰ نفر از زنان ناباروری که در آزمونهای نگرشهای ناکارآمد و افکار غیر منطقی نمره بالاتر از میانگین کسب کردند، به عنوان نمونه پژوهش انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (۱۵نفر) و کنترل (۱۵نفر) گمارده شدند. درمان شناختی رفتاری بر روی افراد گروه آزمایش به مدت ۹جلسه ۹۰ دقیقهای (در هر هفته دو جلسه) به صورت انفرادی اجرا شد؛ گروه کنترل به مدت دو ماه در لیست انتظار قرار گرفت. به منظور جمعآوری اطلاعات از پرسشنامه نگرشهای ناکارآمد ویسمن و بک و پرسشنامه عقاید غیرمنطقی جونز در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون، استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل دادههای پژوهش از تحلیل کوواریانس چندمتغیره استفاده شد. یافتههای حاصل از تحلیل دادههای پژوهش نشان داد که با کنترل اثر پیشآزمون، بین میانگین نمرات پسآزمون متغیرهای نگرشهای ناکارآمد و باورهای غیرمنطقی تفاوت معنیداری وجود دارد. با استناد به یافتههای پژوهش، پیشنهاد میشود که این نوع درمان به عنوان درمان روانشناختی در جهت توانمندسازی روانشناختی و کاهش نگرشهای ناکارآمد و اصلاح افکارغیرمنطقی زنان نابارور در کلینیکها و مراکز درمانی ناباروری مورد توجه قرار گیرد.
مرجانه دیهیمی، رضا پورحسین، مسعود غلامعلی لواسانی، غلامعلی افروز،
سال ۱۳، شماره ۱۲ - ( اسفند ۱۴۰۳ / پیاپی ۱۰۵ ۱۴۰۳ )
چکیده
هدف از انجام پژوهش حاضر تعیین اثربخشی برنامه آموزشی مبتنی بر بهزیستی روانشناختی بر بهبود مثبت‌اندیشی و رضامندی زوجیت در زنان نابارور بود. پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون- پسآزمون با گروه کنترل و دوره پیگیری سه ماهه بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زنان نابارور گیرنده تخمک اهدایی مراجعه‌کننده و تحت درمان در مرکز درمان ناباروری مام شهر تهران در سال ۱۴۰۲ بود که به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جایگذاری شدند. همه آنها قبل از اجرای مداخله پرسشنامه شناخت مثبت خودکار اینگرام و همکاران (۱۹۸۸، APAC) و رضامندی همسران افروز (۱۳۹۰، AMSS) را تکمیل کردند. پس از آن گروه آزمایش مداخله برنامه آموزشی مبتنی بر بهزیستی روانشناختی را در ۸ جلسه ۹۰ دقیقه و هفته‌ای یکبار دریافت کردند. دادههای پژوهش به روش تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که بین پیش آزمون و پس آزمون در بین گروهها تفاوت معناداری وجود دارد (۰۵/۰>p). همچنین نتایج نشان داد در متغیرهای مثبت اندیشی و رضامندی زوجیت بین دو گروه در مرحله پس آزمون و پیگیری تفاوت معناداری وجود دارد (۰۵/۰>p). بر این اساس میتوان گفت استفاده از برنامه آموزشی مبتنی بر بهزیستی روانشناختی میتواند در افزایش مثبت اندیشی و رضامندی زوجیت در زنان نابارور موثر باشد.
