مجله رویش روا‌ن‌شناسی از دادن گواهی‌های کاغذی معذور است. لطفا تقاضا نکنید. همه گواهی ها در صفحه شخصی کاربران موجود است.
جستجو در مقالات منتشر شده
۲ نتیجه برای زوجدرمانی هیجانمدار
اعظم ایمانی‌زاد، دکتر محسن گل‌محمدیان، دکتر امید مرادی، دکتر محمود گودرزی،
سال ۱۰، شماره ۱۰ - ( ۱۱-۱۴۰۰ )
چکیده
پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی زوجدرمانی راه‌حل‌مدار و هیجانمدار بر بخشودگی، عملکرد جنسی و باورهای ارتباطی زوج‌های دارای تجربه خیانت زناشویی شهر کرمانشاه انجام شد. روش پژوهش نیمه‌آزمایشی و از نوع طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل زوج های در شُرف طلاق که دارای تجربه خیانت زناشویی شهر کرمانشاه در سال ۱۳۹۸ بودند را تشکیل می‌داد. نمونه پژوهش شامل ۳۶ زوج بودند که به‌صورت در دسترس انتخاب شدند و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه گواه (هر کدام ۱۲ زوج) جایگزین شدند. شرکت‌کنندگان قبل و بعد از مداخله، پرسشنامه‌های بخشودگی (FFS) (احتشام‌زاده و همکاران، ۱۳۸۹)، عملکرد جنسی زنان (FSFI) (روزن و همکاران، ۲۰۰۰)، سلامت جنسی مردان (MSHQ) (روزن و همکاران، ۲۰۰۴) و باورهای ارتباطی (CBQ) (آیدلسون و اپستین، ۱۹۸۲) را تکمیل کردند. برنامه آموزش زوجدرمانی راه‌حل‌مدار و زوجدرمانی هیجانمدار به‌مدت ۸ جلسه، هر جلسه به‌مدت ۹۰ دقیقه و یک‌بار در هفته برای دو گروه آزمایش اجرا شد. گروه گواه آموزشی دریافت نکرد. جهت آزمون فرضیه‌ها از آزمون تحلیل کوواریانس با آزمون تعقیبی بنفرونی استفاده شده است. یافته‌ها نشان داد که بین گروه‌های آزمایشی و گواه تفاوت معناداری وجود دارد (۰۰۱/۰p<)؛ به‌طور کُلی هر دو روش درمانی اثربخشی یکسانی داشتند. براین اساس، زوجدرمانی راه‌حل‌مدار و هیجانمدار می‌تواند به‌عنوان روشی موثر و کارآمد در افزایش بخشودگی، عملکرد جنسی و کاهش باورهای ناکارآمد زوجین توسط درمانگران مورد استفاده قرار گیرد و در نتیجه به بهبود روابط زناشویی کمک نماید.
مرضیه حیدرپور اسکندری، دکتر ناصر امینی، دکتر غلامرضا جعفری نیا،
سال ۱۰، شماره ۱۲ - ( ۱۲-۱۴۰۰ )
چکیده
هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی زوجدرمانی هیجانمدار و ذهنآگاهی مبتنی بر کاهش استرس بر طلاق عاطفی زوجین بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل همراه با مرحله پیگیری ۲ ماهه بود. جامعه آماری کلیه زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره و خدمات روانشناختی شهر شیراز در سال ۱۴۰۰-۱۳۹۹ بودند و با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی ساده تعداد ۳۰ زوج از آنان انتخاب و در سه گروه(در گروه آزمایش زوج درمانی هیجان مدار ۱۰ زوج، در گروه آزمایش ذهنآگاهی مبتنی بر کاهش استرس ۱۰ زوج و گروه گواه ۱۰ زوج) جایگزین شدند. از پرسشنامه طلاق عاطفی(EDQ) گاتمن(۱۹۹۵) به منظور گردآوری اطلاعات استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها بوسیله آزمون‌های آماری تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر و آزمون تعقیبی بنفرونی نشان داد که هر دو درمان مذکور در مرحله پس‌آزمون و پیگیری نسبت به گروه گواه اثربخشی معناداری بر طلاق عاطفی اعمال کردند (۰۵/۰>P). همچنین زوج درمانی هیجان مدار در مقایسه با ذهنآگاهی مبتنی بر کاهش استرس بر کاهش طلاق عاطفی مؤثرتر بود (۰۵/۰>P). بر اساس یافته‌ها می‌توان نتیجه گرفت که زوج درمانی هیجانمدار و ذهن آگاهی مبتنی بر کاهش استرس میتوانند به عنوان یک شیوه درمانی برای کاهش طلاق عاطفی در مراکز درمانی به کار برده شوند.
