1- دانشگاه تهران
2- دانشگاه تهران ، besharat2000@gmail.com
چکیده: (3038 مشاهده)
دلبستگی یکی از سازههای روانشناختی است که تحت تاثیر ارتباط اولیه مراقب-کودک شکل میگیرد. انواع سبکهای دلبستگی برحسب نوع تعاملی که کودک با مراقب داشته است دیگر ویژگیهای روانشناختی را تحت تاثیر قرار میدهد. بهشیاری که بهصورت توجه به زمان حال و آگاهی از حالتهای درونفردی و برونفردی تعریف شده است از جمله این ویژگیها است. هدف پژوهش حاضر پیشبینی سطوح بهشیاری براساس سبکهای دلبستگی بود. تعداد 268 نفر (231 پسر، 36 دختر) از دانشجویان دانشگاه تهران و علوم پزشکی تهران به صورت نمونهگیری در دسترس از رشتههای مختلف تحصیلی در این پژوهش انتخاب شدند. از شرکتکنندگان خواسته شد تا مقیاس دلبستگی بزرگسال (AAI) و توجه آگاهانه بهشیارانه (MAAS) را تکمیل کنند. نتایج پژوهش نشان داد که دلبستگی ایمن با بهشیاری همبستگی مثبت معنادار و دلبستگی ناایمن (اجتنابی/دوسوگرا) با بهشیاری همبستگی منفی معنادار داشتند. تحلیل رگرسیون خطی نشان داد که سبکهای دلبستگی ایمن و دوسوگرا توانستند به طور معناداری بهشیاری را پیشبینی کنند، درحالیکه سبک دلبستگی اجتنابی نتوانست بهشیاری را پیشبینی کند. براساس یافتههای پژوهش میتوان نتیجه گرفت که سبکهای دلبستگی ایمن و دوسوگرا میتواند بهشیاری را پیشبینی کنند.
نوع مقاله:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
سلامت دریافت: 1397/8/28 | پذیرش: 1398/3/12 | انتشار الکترونیک: 1398/11/6