مجله رویش روانشناسی از دادن گواهی‌های کاغذی معذور است. لطفا تقاضا نکنید. همه گواهی ها در صفحه شخصی کاربران موجود است.
سال 11، شماره 6 - ( شهریور 1401/ پیاپی 75 1401 )
سال 11 شماره 6 صفحات 22-7 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Sameni Toosarvandani A, Rezaei S. (2022). Investigating the reasons for refusing COVID-19 Vaccine in Iranian society: A Phenomenological Study. Rooyesh. 11(6), 7-22.
URL: http://frooyesh.ir/article-1-3745-fa.html
URL: http://frooyesh.ir/article-1-3745-fa.html
ثامنی توسروندانی آزاده، رضائی سجاد. واکاوی علل عدم تزریق واکسن COVID-19 در جامعه ایرانی: یک پژوهش پدیدارشناسانه رویش روان شناسی 1401; 11 (6) :22-7
1- دانشجوی روانشناسی، گروه روانشناسی، دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران.
2- استادیار گروه روانشناسی، دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران. ،Rezaei_psy@hotmail.com
2- استادیار گروه روانشناسی، دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران. ،
چکیده: (1086 مشاهده)
اگرچه انجام واکسیناسیون یکی از راه‌های پایان پاندمی بیماری کووید-19 قلمداد می‌شود، با وجود این بسیاری از افرادی که دسترسی به واکسن دارند از دریافت آن خودداری می‌کنند. هدف پژوهش حاضر واکاوی دلایل افرادی بود که علی رغم در دسترس بودن واکسن کووید-19 از دریافت آن خودداری می‌کردند. پژوهش حاضر از لحاظ هدف جزء پژوهشهای کاربردی و از لحاظ روش از نوع پژوهش کیفی پدیدارشناسی توصیفی است و در سال 1400 انجام شد. جامعه پژوهش را کلیه ایرانیان 18 تا 55 ساله ساکن ایران تشکیل دادند که تا زمان شروع پژوهش هیچ نوع واکسنی برای بیماری کووید-19 دریافت نکرده بودند. از میان آن ها 35 نفر به روش در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند. لازم به ذکر است که نمونه‌گیری تا زمان اشباع داده‌ها ادامه یافت. ابزار این پژوهش مصاحبه نیمه ساختار یافته و روش تحلیل داده ها روش هفت مرحله ای کلایزی بود. یافته ها شامل 26 کد اولیه، 12 خوشه و سرانجام 6 مضمون اصلی بودند که مضامین اصلی شامل «ابهام»، «ناکارایی»، «بی‌اعتمادی»، «تبلیغات»، «ترس» و «بی‌نیازی» می باشند. ممکن است بتوان نتیجه‌گیری کرد که سیاست‌گذاری بهداشتی حول این مضامین در رسانه‌های جمعی و آموزش مداوم مردم با تکیه بر ابهام‌زدایی، اعتمادزایی و ایجاد اطمینان خاطر برای اجتناب کنندگان از تزریق واکسن، می‌تواند منجر به کاهش فرار و اجتناب از دریافت واکسن و بهبود ایمنی جمعی شود.
نوع مقاله: کیفی |
موضوع مقاله:
روانشناسی اجتماعی
دریافت: 1401/1/20 | پذیرش: 1401/4/20 | انتشار الکترونیک: 1401/6/10
دریافت: 1401/1/20 | پذیرش: 1401/4/20 | انتشار الکترونیک: 1401/6/10
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
