1- استادیار زبانشناسی کاربردی، گروه زبان انگلیسی، دانشکدۀ ادبیات، دانشگاه نیشابور، نیشابور، ایران. ، vida_dehnad@yahoo.com
2- استادیار روانشناسی، دانشگاه پیام نور تهران، تهران، ایران.
چکیده: (864 مشاهده)
ترغیب، بطور کلی، فرایندی است که در آن عاملی با ارائه پیام و یا بکاربردن برخی فرایندها و راهبردهای شناختی هدفگرا سعی میکند رفتارها یا نگرشهای دیگران در مسئلهای خاص را تغییر دهد. مقاله حاضر، با رویکردی کیفی، روشن ساختن این فرایندهای شناختی را اساس مطالعه خود قرار داد. برای این منظور، ابتدا، پیشینه مختصری از قدیمیترین نظریه ترغیب از دیدگاه ارسطو، همچنین، طبقهبندیهای مکس وبر از کنشهای اجتماعی در علوم اجتماعی نوین ارائهشد. سپس، برای تشریح ساز وکارهای ترغیب، چهار مدل معروف با توضیح مختصری از شباهتها و تفاوتهایشان ارائه گردید. این چهار مدل به ترتیب عبارتند از مدل سازندهگرای سیالدینی، مدلهای بسط-احتمال و گمانهزنی-نظامدار که عمدتاً از نوع پردازش دوگانه هستند و نهایتاً مدل کُلنگر دانشِ ترغیب. علاوه بر آن، شرحی از ابزارهای گفتمانی ترغیب نظیر طرحوارههای متنی و ژانرها به همراه اهداف اجتماعی-شناختی خاصی که در اجتماعهای گفتمانی دنبال میکنند ارائه شد. در پایان، خلاء مدلهای بومی ترغیب سازگار با مؤلفههای عاطفی شناختی گروههای فرهنگی جامعه ایرانی و ضرورت پژوهش میدانی در این مورد به محققین آینده گوشزد گردید.
نوع مقاله:
تحلیلی |
موضوع مقاله:
روانشناسی اجتماعی دریافت: 1401/4/17 | پذیرش: 1401/6/5 | انتشار الکترونیک: 1401/6/10