مجله رویش روانشناسی از دادن گواهی‌های کاغذی معذور است. لطفا تقاضا نکنید. همه گواهی ها در صفحه شخصی کاربران موجود است.
سال 12، شماره 10 - ( دی 1402 / پیاپی 91 1402 )
سال 12 شماره 10 صفحات 118-109 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Almardani Some’eh S, Azmoodeh M, Abdi R, Hoseini Nasab S D. (2023). The effectiveness of schema therapy on tolerance of uncertainty and alexithymia of divorced women referring to welfare. Rooyesh. 12(10), 109-118.
URL: http://frooyesh.ir/article-1-4738-fa.html
URL: http://frooyesh.ir/article-1-4738-fa.html
علمردانی صومعه سجاد، آزموده معصومه، عبدی رضا، حسینی نسب سید داود. اثربخشی طرحواره‌درمانی بر تحمل ابهام و ناگویی هیجانی زنان مطلقه مراجعه کننده به بهزیستی رویش روان شناسی 1402; 12 (10) :118-109
1- دانشجوی دکترای روانشناسی، گروه روانشناسی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران.
2- استادیار، گروه روانشناسی، دانشکدۀ علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران. ،Mas_azemod@yahoo.com
3- دانشیار، گروه روانشناسی، دانشکدۀ علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه شهید مدنی آذربایجان، آذرشهر، ایران.
4- استاد، گروه روانشناسی، دانشکدۀ علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران.
2- استادیار، گروه روانشناسی، دانشکدۀ علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران. ،
3- دانشیار، گروه روانشناسی، دانشکدۀ علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه شهید مدنی آذربایجان، آذرشهر، ایران.
4- استاد، گروه روانشناسی، دانشکدۀ علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران.
چکیده: (645 مشاهده)
هدف این پژوهش، تعیین اثربخشی طرحواره‌درمانی بر تحمل‌ابهام و ناگویی‌هیجانی زنان‌مطلقه مراجعه‌کننده به بهزیستی بود. روش این پژوهش نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری را کلیه زنان مراجعه‌کننده به بهزیستی شهر تبریز در شش ماهه دوم سال 1402-1401 تشکیل دادند که از بین آنها تعداد 40 نفر به روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جایگذاری شدند. قبل و بعد از مداخله طرحواره‌درمانی برای جمع‌آوری دادهها از پرسشنامه‌‌های تحمل‌ابهام نوع دوم (MSTAT II) مکلین (1993) و ناگویی‌هیجانی تورنتو (20-TAS) تیلور و همکاران (1997) استفاده شد و برای تحلیل دادهها از آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره استفاده شد. یافته‌ها نشان داد که با کنترل اثر پیش آزمون بین میانگین پس آزمون تحمل‌ابهام و ناگویی‌هیجانی در دو گروه آزمایش و کنترل در سطح 05/0 تفاوت معناداری وجود دارد. از یافته‌های فوق می‌توان نتیجه گرفت که طرحواره‌درمانی در افزایش تحمل‌ابهام و همینطور کاهش ناگویی‌هیجانی موثر بوده است.
نوع مقاله: پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانشناسی خانواده
دریافت: 1402/4/28 | پذیرش: 1402/5/31 | انتشار الکترونیک: 1402/10/10
دریافت: 1402/4/28 | پذیرش: 1402/5/31 | انتشار الکترونیک: 1402/10/10
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
