مجله رویش روانشناسی از دادن گواهی‌های کاغذی معذور است. لطفا تقاضا نکنید. همه گواهی ها در صفحه شخصی کاربران موجود است.
سال 13، شماره 6 - ( شهریور 1403/ پیاپی 99 1403 )
سال 13 شماره 6 صفحات 108-97 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Ershadi Moghadam F S, Mirzahosseini H, Sharifirad G. (2024). Predicting depersonalization and dissociative states based on childhood trauma: the mediating role of attachment and ego strength. Rooyesh. 13(6), 97-108.
URL: http://frooyesh.ir/article-1-5093-fa.html
URL: http://frooyesh.ir/article-1-5093-fa.html
ارشادی مقدم فاطمه سادات، میرزاحسینی حسن، شریفی راد غلامرضا. پیش بینی مسخ شخصیت و حالات تجزیه ای بر اساس ترومای کودکی : نقش میانجی دلبستگی و توانمندی ایگو رویش روان شناسی 1403; 13 (6) :108-97
1- دانشجوی دکترای تخصصی، گروه روانشناسی، واحد قم، دانشگاه آزاد اسلامی، قم، ایران.
2- دانشیار روانشناسی، گروه روانشناسی، واحد قم، دانشگاه آزاد اسلامی، قم، ایران. ،Mirzahosseini.Hassan@iau.ac.ir
3- استاد، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی قم، قم، ایران.
2- دانشیار روانشناسی، گروه روانشناسی، واحد قم، دانشگاه آزاد اسلامی، قم، ایران. ،
3- استاد، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی قم، قم، ایران.
چکیده: (566 مشاهده)
هدف پژوهش حاضر تعیین نقش میانجی دلبستگی و توانمندی ایگو در رابطه بین ترومای دوران کودکی، با مسخ شخصیت و حالات تجزیهای بود. روش پژوهش، توصیفی-همبستگی و از نوع معادلاتساختاری بود. جامعه آماری را کلیه افراد 15 تا 35 سال دارای تجارب تروماتیک در شهر قم، در سال 1402 تشکیل دادند و نمونه شامل 250 نفر از این افراد بود که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای اندازه‌گیری، پرسشنامههای مسخ شخصیت کمبریج (CDS، سیرا و بریوس، 2000)، تجارب تجزیهای (DES II، کارلسون و پوتنام، 1993)، ترومای کودکی (CTQ، برنستاین و همکاران، 2003)، توانمندی ایگو (ESS، بارون، 1953) و مقیاس دلبستگی بزرگسال (AAI، هازن و شاور، 1987) بودند. تحلیل دادهها با استفاده از همبستگی پیرسون و معادلات ساختاری انجام شد. نتایج برازندگی مدل پیشنهادی حاکی از برازش خوب مدل با دادهها بود. ضرایب مستقیم مدل نشان داد ترومای کودکی بر مسخ شخصیت (001/0>P) و حالات تجزیهای (05/0>P) اثر مثبت و معنادار و بر توانمندی ایگو (001/0>P) و دلبستگی ایمن (001/0>P) اثر منفی معنادار دارد. همچنین نتایج نشان داد ترومای کودکی از طریق میانجی گری دلبستگی ایمن بر حالات تجزیه ای و مسخ شخصیت (001/0>P) و از طریق میانجیگری توانمندی ایگو (05/0>P) دارای اثر غیرمستقیم است. بنابراین قدرت ایگو و دلبستگی ایمن میتواند بر تجربه بعد از تروما اثر گذارد و باعث ابتلا به اختلالات تجزیهای هنگام مبارزه با محرکها شود.
نوع مقاله: پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانشناسی بالینی
دریافت: 1402/11/1 | پذیرش: 1403/1/16 | انتشار الکترونیک: 1403/6/10
دریافت: 1402/11/1 | پذیرش: 1403/1/16 | انتشار الکترونیک: 1403/6/10
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
