مجله رویش روا‌ن‌شناسی از دادن گواهی‌های کاغذی معذور است. لطفا تقاضا نکنید. همه گواهی ها در صفحه شخصی کاربران موجود است.
جستجو در مقالات منتشر شده
۲ نتیجه برای کوشکی
مریم ناطقی، دکتر شیرین کوشکی، دکتر محترم نعمت طاوسی،
سال ۱۳، شماره ۵ - ( مرداد ۱۴۰۳/ پیاپی ۹۸ ۱۴۰۳ )
چکیده
هدف این پژوهش بررسی نقش میانجی استرس ادراک شده در ابطه بین ذهنآگاهی، خودشفقتورزی با سبک زندگی ارتقاء دهنده سلامت در زنان شاغل بود. روش پژوهش توصیفی- همبستگی از نوع مدلیابی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری کلیه زنان شاغل در سازمانها و ادارههای دولتی استان تهران در سال ۱۴۰۱ بود که از بین آنها ۴۰۰ زن به صورت در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش پرسشنامه پنج عاملی ذهنآگاهی (FFMQ، بائر و همکاران، ۲۰۰۶)، مقیاس شفقتبهخود فرم کوتاه (SCS-SF، رائس و همکاران، ۲۰۰۳)، پرسشنامه استرس ادراکشده (PSS، کوهن و همکاران،۱۹۸۳) و نیمرخ سبک زندگی ارتقاء دهنده سلامت (HPLPII، والکر و همکاران، ۱۹۸۷) بود. دادهها به روش تحلیل معادلات ساختاری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافتهها نشان دهنده برازش مطلوب دادهها با مدل پیشنهادی پژوهش بود. ذهنآگاهی و استرس ادراک شده بر سبک زندگی ارتقاء دهنده سلامت اثر مستقیم معنادار داشتند (۰۰۱/۰< P) ولی اثر مستقیم خودشفقتورزی بر سبک زندگی ارتقاء دهنده سلامت معنادار نبود (۰۰۸/۰< P) . همچنین ذهن آگاهی و خود شفقت ورزی با میانجیگری استرس ادراک شده بر سبک زندگی ارتقاء دهنده سلامت اثر غیر مستقیم معنادار داشتند (۰۰۱/۰< P). از این یافتهها میتوان نتیجه گرفت افزایش ذهناگاهی و خودشفقت ورزی باعث کاهش استرس ادراک شده در زنان شاغل میشود و سبک زندگی ارتقاء دهنده سلامت را افزایش میدهد.
ناژین ربیعی، افسانه قنبری پناه، رویا کوچک انتظار، شیرین کوشکی،
سال ۱۳، شماره ۶ - ( شهریور ۱۴۰۳/ پیاپی ۹۹ ۱۴۰۳ )
چکیده
هدف پژوهش حاضر، بررسی نقش میانجی رضایت زناشویی در رابطه میان طرحواره‌های ناسازگار اولیه و تعهد زناشویی در زنان متاهل بود. روش پژوهشی توصیفی-همبستگی به روش مدلیابی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری شامل کلیه زنان مراجعه‌کننده به مراکز مشاوره تحت نظارت بهزیستی شیراز در سالهای ۱۳۹۸-۱۴۰۰ بود که از بین آنها ۳۰۰ نفر به عنوان نمونه و با روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. شرکت‌کنندگان، پرسشنامه‌های طرحواره‌های ناسازگار اولیه یانگ، فرم کوتاه (YSQ-SF، یانگ، ۱۹۹۸)، مقیاس رضایت زناشویی انریچ (EMS، فاورز و السون، ۱۹۹۳)، پرسشنامه تعهد زناشویی (DCI، آدامز و جونز، ۱۹۹۷) را تکمیل نمودند. نتایج نشان داد که مدل پژوهش از برازش خوبی برخوردار است. یافتهها حاکی از آن بود که اثر مستقیم حوزه‌های بریدگی و طرد (۰۵/۰>p) و دیگر جهت‌‌مندی (۰۱/۰>p) بر تعهد زناشویی، و اثر مستقیم رضایت زناشویی (۰۰۱/۰>p) بر تعهد زناشویی معنادار است. همچنین رضایت زناشویی، رابطه میان حوزه‌های بریدگی و طرد (۰۵/۰>p) و دیگر جهت‌‌مندی (۰۱/۰>p) با تعهد زناشویی را میانجیگری می‌کند. از یافته‌های فوق میتوان نتیجه گرفت که طرحواره‌های ناسازگار اولیه با توجه به نقش میانجی رضایت زناشویی می‌توانند تبیین‌کننده تعهد زناشویی در زنان متاهل باشند.
