مجله رویش روا‌ن‌شناسی از دادن گواهی‌های کاغذی معذور است. لطفا تقاضا نکنید. همه گواهی ها در صفحه شخصی کاربران موجود است.
جستجو در مقالات منتشر شده
۴ نتیجه برای ابرازگری هیجانی
شراره رنجبر بهادری، دکتر سمیه تکلوی، دکتر رضا کاظمی،
سال ۱۱، شماره ۱ - ( ۱-۱۴۰۱ )
چکیده
پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان روانپویشی کوتاه مدت بر ابرازگری هیجان و تمایزیافتگی زنان خیانت دیده انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیشآزمون-پسآزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی زنان خیانت دیده مراجعه کننده به مراکز مشاوره و خدمات روانشناختی شهر تهران در نیمه دوم سال ۱۳۹۹ بودند که با روش نمونهگیری در دسترس تعداد ۴۰ نفر به عنوان نمونه انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه ۲۰ نفری آزمایش و در انتظار درمان جایگزین شدند. گروه آزمایش ۹ جلسه ۷۵ دقیقهای تحت درمان روانپویشی کوتاه مدت قرار گرفتند و گروه در انتظار درمان در لیست انتظار ماندند. ابزارهای مورد استفاده شامل پرسشنامههای ابرازگری هیجانی (EEQ) (کینگ و امونز، ۱۹۹۰) و تمایزیافتگی (DSI) (اسکورن و فریدلندر، ۲۰۰۳) بود که در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون مورد استفاده قرار گرفتند. تجزیه و تحلیل دادهها از طریق نرم‌افزار SPSS۲۲ و با آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره (مانکوا) انجام گرفت. یافتهها نشان داد درمان روانپویشی کوتاه مدت موجب افزایش ابرازگری هیجان (و مولفههای آن) (۰۱/۰p<) و تمایز یافتگی (و مولفههای آن) (۰۱/۰p<) در زنان خیانت دیده شد. این نتایج میتواند تلویحات آموزشی و درمانی مناسبی برای درمانگران و نیز زنان خیانت دیده به منظور کاهش مشکلات ناشی از این معضل فراهم نماید.
نسرین رهبری غازانی، دکتر نادر حاجلو، دکتر سیف اله آقاجانی،
سال ۱۱، شماره ۵ - ( ۵-۱۴۰۱ )
چکیده
هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی توانمندسازی خانواده با درمان راهحل محور کوتاه مدت بر ابرازگری هیجانی و پریشانی روانشناختی در نوجوانان دارای والدین مبتلا به سوء مصرف مواد بود. روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون-پسآزمون و گروه کنترل و پیگیری بود و جامعه آماری آن را نوجوانان دارای والدین وابسته به مواد شهر تبریز که در پاییز ۱۴۰۰ جهت ترک اعتیاد به مراکز ترک اعتیاد دارویی شهر تبریز مراجعه کرده بودند تشکیل داده بود که از بین آنها ۳۰ نفر به روش هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه گمارده شدند. دادههای پژوهش با استفاده از پرسشنامه ابرازگری هیجانی (EEQ) کینگ و ایمونز (۱۹۹۰) و مقیاس افسردگی، اضطراب و استرس (DASS-۲۱) لاویبوند و لاویبوند (۱۹۹۵) گردآوری و به روش تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر تجزیه و تحلیل شدند. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که توانمندسازی خانواده بر ابرازگری هیجانی و افسردگی، اضطراب و استرس نوجوانان دارای والدین وابسته به مواد اثربخش بوده (۰۱/۰>P) و این اثربخشی در پیگیری سه ماهه پایدار است (۰۱/۰>P). با توجه به نتایج پژوهش حاضر میتوان نتیجه گرفت که توانمندسازی خانواده با درمان راهحل محور کوتاه مدت جزو درمانهای اثربخش بر ابرازگری هیجانی و آسیبهای روانی نوجوانان است.
ندا میری، دکتر محمدرضا زربخش بحری، دکتر شهره قربان شیرودی،
سال ۱۲، شماره ۷ - ( ۷-۱۴۰۲ )
چکیده
هدف از پژوهش حاضر ارائه الگوی اعتماد در زوجین آسیب‌دیده از خیانت بر اساس طرحواره‌های هیجانی با میانجیگری ابرازگری هیجانی بود. پژوهش حاضر توصیفی - همبستگی به روش مدلیابی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه زوجین آسیب‌دیده از خیانت تشکیل داده که به مراکز مشاوره شهرستان‌های نوشهر، چالوس و تنکابن در فاصله زمانی اردیبهشت تا مرداد ۱۴۰۰ مراجعه کردند. از بین افراد مراجعه‌کننده تعداد ۱۵۰ زوج (۳۰۰ نفر) به روش نمونهگیری دردسترس انتخاب شدند و پرسشنامههای اعتماد زوجین (IRS) رمپل و همکاران (۱۹۸۵)، طرحواره هیجانی (LESS) لیهی (۲۰۰۲) و ابرازگری هیجانی (EEQ) کینگ و امونز (۱۹۹۰) را تکمیل کردند. نتایج نشان داد طرحواره‌های سازگارانه و ناسازگارانه به صورت مستقیم بر اعتماد زوجین اثر معنی‌داری دارند (۰۵/۰>P)؛ همچنین طرحواره‌های سازگارانه با میانجیگری ابراز هیجان مثبت و طرحواره‌های ناسازگارانه از طریق ابراز هیجان مثبت و ابراز صمیمیت بر اعتماد زوجین اثر غیرمستقیم و معنی‌داری داشتند (۰۱/۰>P). بنابراین میتوان گفت مدل اعتماد در زوجین آسیب‌دیده از خیانت بر اساس طرحواره‌های هیجانی با نقش میانجیگری ابرازگری هیجانی از برازش مطلوبی برخوردار است و استفاده از این مدل میتواند در جهت آگاهی از روابط فرازناشویی به متحصصان کمک‌کننده باشد.
امیر آهنگری، پانته آ جهانگیر، فریده دوکانه‌ای فرد،
سال ۱۳، شماره ۵ - ( ۶-۱۴۰۳ )
چکیده
پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی طرح‌واره‌درمانی و درمان فراشناخت بر ابرازگری هیجانی زنان متعارض انجام شد. روش پژوهش نیمه‌آزمایشی با طرح پیشآزمون-پسآزمون و گروه کنترل با دوره پیگیری سه ماهه بود. جامعه‌ی آماری پژوهش شامل تمام زنان متعارض مراجعه‌کننده به کلینیک‌های مشاوره و خدمات روانشناختی منطقه ۱ شهر تهران در سال ۱۴۰۲ بود که از بین آنها ۴۵ زن به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه گواه جایگذاری شدند. ابزارهای سنجش شامل پرسشنامه تعارضات زناشویی ثنایی (۱۳۷۹،MCQ ) و پرسشنامه ابرازگری هیجانی کینگ و امونز (۱۹۹۰، EEQ) بود. مداخله‌ی مبتنی بر طرح‌واره‌درمانی و درمان فراشناخت در ۸ جلسه دوساعته، هفته‌ای دو بار به‌صورت گروهی برای گروه آزمایش اول و دوم اجرا شد. برای تحلیل دادهها از روش تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر استفاده شد. یافتهها نشان داد بین میانگین پیشآزمون و پسآزمون سه گروه در ابرازگری هیجانی (ابراز هیجان مثبت، ابراز هیجان منفی و ابراز صمیمیت) در سطح معناداری ۰۵/۰P< تفاوت معناداری وجود داشت و علاوه بر این بین پسآزمون و پیگیری تفاوت معناداری در سطح ۰۵/۰P< مشاهده نشد. همچنین بین میانگین پسآزمون و پیگیری در دو گروه آزمایش تفاوت معناداری در سطح ۰۵/۰P< وجود داشت. از یافته‌های فوق میتوان نتیجه گرفت که طرح‌واره‌درمانی نسبت به درمان فراشناختی از اثربخشی بیشتری برخوردار است.
