مجله رویش روانشناسی از دادن گواهی‌های کاغذی معذور است. لطفا تقاضا نکنید. همه گواهی ها در صفحه شخصی کاربران موجود است.
جستجو در مقالات منتشر شده
۵ نتیجه برای احساس گناه
دکتر خالد اصلانی، نیره عبدالهی، دکتر عباس امان الهی،
سال ۷، شماره ۱۰ - ( ۱۰-۱۳۹۷ )
چکیده
پژوهش حاظر با هدف بررسی رابطه بین سبکهای دلبستگی، تمایزیافتگی خود و احساس گناه با تعهد اخلاقی صورت گرفت. طرح پژوهش از نوع توصیفی- همبستگی است. جامعهی آماری کلیهی دانشجویان زن متأهل دانشگاههای شهر اهواز میباشد. نمونه این تحقیق ۲۱۱ نفر از دانشجویان شهر اهواز بودند که به روش دردسترس انتخاب شدند. ابزارهای استفاده شده، پرسشنامه شیوههای رفتاری، پرسشنامه تعهد زناشویی، پرسشنامه تمایزیافتگی خود و پرسشنامه عاطفه خودآگاه بودند. و دادهها با نرم افزار SPSS۲۱ و آزمون ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد که در سطح ۰۰۱/۰ بین سبک دلبستگی ایمن و ناایمن با تعهد اخلاقی به ترتیب رابطه مثبت و منفی معنادار و بین تمایزیافتگی خود با تعهد اخلاقی نیز در سطح ۰۰۱/۰ رابطه مثبت و معناداری یافت شد. بین احساس گناه و تعهد اخلاقی رابطهای یافت نشد. اگر در یک فرد سبک دلبستگی ایمن باشد، توان بیان هیجانهای خود و تشخیص هیجانها را داشته باشد تعهد اخلاقی خوبی را در ابعاد مختلف بروز خواهد داد.
نیلوفر رفاهی، دکتر عباس امان الهی، دکتر غلامرضا رجبی،
سال ۸، شماره ۸ - ( ۸-۱۳۹۸ )
چکیده
هدف پژوهش حاضر، پیشبینی عضویت گروهی دانشجویان زن با و بدون اختلال کارکرد جنسی بر اساس تصویر تن و احساس گناه جنسی بود. روش پژوهش حاضر همبستگی از نوع پیشبین بود. جامعهی این پژوهش شامل کلیهی زنان متأهل دانشجوی دانشگاههای شهر اهواز در سال ۹۶-۹۵ بود که از این میان ۲۷۰ دانشجو بر اساس ملاکهای ورود و خروج و به روش نمونهگیری هدفمند- در دسترس برگزیده شدند. شرکتکنندهها به مقیاس شاخص کارکرد جنسی زنان روزن (FSFI)، پرسشنامه نگرانی از تصویر تن لیتلتون، اکسوم و پوری (BICI) و پرسشنامه احساس گناه جنسی موشر (MGI) پاسخ دادند. برای تحلیل دادهها از روش تحلیل ممیز و نرمافزار ۲۳-SPSS استفاده شد. نتایج به دست آمده نشان داد که ترکیب خطی متغیرهای پژوهش قادر به تفکیک اختلال کارکرد جنسی در دانشجویان بود؛ همچنین در تحلیل ممیز (به روش گام به گام) مشخص گردید که تصویر تن بهترین متغیر در پیشبینی اختلال کارکرد جنسی است. براساس یافتههای این پژوهش میتوان نتیجه گرفت که تصویر تن و احساس گناه جنسی قادر به پیشبینی اختلال کارکرد جنسی در دانشجویان زن است
پونه باطنی، مهدی بیرامی، دکتر نسیم سیاوشی فر،
سال ۱۰، شماره ۶ - ( ۶-۱۴۰۰ )
چکیده
این پژوهش به منظور بررسی اثربخشی آموزش تنظیم عاطفه بر خودتنظیمگری و احساس شرم و گناه در مادران دانشآموزان دارای ناتوانی یادگیری خاص انجام شد. روش این پژوهش نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون– پسآزمون با گروه گواه بود. جامعهی آماری این پژوهش شامل تمامی مادران دانشآموزان دارای اختلال یادگیری خاص مراجعه کننده به مراکز مشکلات ویژه یادگیری شهر اردبیل در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ بودند. نمونه مورد مطالعه ۳۰ نفر بودند که به روش نمونه در دسترس وارد پژوهش شدند و در دو گروه آموزش تنظیم عاطفه (۱۵ نفر) و گروه گواه (۱۵ نفر) به شیوه تصادفی جایگزین شدند. جمعآوری داده در مراحل پیشآزمون و پسآزمون با استفاده از مقیاس آمادگی شرم و گناه (کوهن و همکاران، ۲۰۱۱) و پرسشنامه خودتنظیمگری بوفارد (بوفارد و همکاران، ۱۹۹۵) صورت گرفت. برای گروه آزمایش نه جلسه ۷۵ دقیقهای آموزش تنظیم عاطفه اجرا شد. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از آزمون تحلیل کواریانس چندمتغیره (MANCOVA) صورت گرفت. براساس یافتههای پژوهش آموزش تنظیم عاطفه تأثیر معناداری بر کاهش احساس گناه و احساس شرم و افزایش خودتنظیمگری در مادران دانشآموزان دارای ناتوانی یادگیری خاص داشت (۰۱/۰>P). با توجه به نتایج پژوهش حاضر میتوان از آموزش تنظیم عاطفه در برنامههای آموزشی و مشاورهای برای مادران دانشآموزان دارای ناتوانی یادگیری خاص استفاده کرد.
مجید جامه بزرگی، سیدعلی آل یاسین، حسن حیدری، حسین داوودی،
سال ۱۲، شماره ۳ - ( ۳-۱۴۰۲ )
چکیده
هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی درمان فراشناختی و درمان فعال‌سازی رفتاری بر احساس گناه در زنان مبتلا به اختلال دیس‌تایمیک بود. پژوهش حاضر نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون - پسآزمون و گروه کنترل با پیگیری بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه زنان دارای اختلال دیس‌تایمی مراجعه‌کننده به کلینیک‌های روانشناسی مستقر در منطقه ۸ شهر تهران در سال ۱۴۰۰ بود که تعداد ۴۵ نفر به شیوه هدفمند انتخاب و با گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل قرار گرفتند. ابزار این پژوهش پرسشنامه احساس گناه کوگلر و جونز (۱۹۹۲) (CJGFQ) بود. برای گروه آزمایش اول درمان فراشناخت (ولز، ۲۰۰۹) و برای گروه آزمایش دوم درمان فعال‌سازی رفتاری (دیمیدجیان و همکاران، ۲۰۰۸) در ۸ جلسه ۹۰ دقیقهای هفته‌ای دوبار برگزار شد. دادهها با بهره‌گیری از تحلیل واریانس آمیخته تجزیه‌وتحلیل شدند. نتایج تحلیل واریانس نشان داد بین گروه‌ها در پسآزمون و پیگیری احساس گناه و مؤلفه‌هایش تفاوت معناداری وجود دارد (۰۵/۰p>). نتایج نشان داد هردو مداخله در احساس گناه و مؤلفه‌هایش اثربخش بودند اما مداخله فعال‌سازی رفتار اثربخشی بیشتری را نشان می‌دهد و بین دو درمان تفاوت معنادار مشاهده شد (۰۵/۰p>). بر اساس نتایج این مطالعه میتوان گفت که به دلیل تأثیر بیشتری که درمان فعال‌سازی رفتاری بر کاهش احساس گناه دارد می‌تواند به تنهایی و یا با درمان مکمل در کاهش احساس گناه ناشی از افسردگی در زنان مبتلا به اختلال دیس‌تایمیک مؤثر باشد.
مریم شهاب، دکتر سمیه تکلوی، دکتر فرشته پور محسنی کلوری،
سال ۱۳، شماره ۷ - ( ۷-۱۴۰۳ )
چکیده
هدف این پژوهش بررسی تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت بر خود سرزنشی، احساس گناه و رفتارهای تکانشگرایانه نوجوانان دارای تجربیات ناگوار کودکی بود. روش پژوهش نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون_پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل تمامی دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد اردبیل در سالتحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲بود که از بین آنها ۴۸ نفر به روش نمونهگیری دردسترس انتخاب و به طور تصادفی در گروه آزمایش (۲۳ نفر) و کنترل (۲۵ نفر) جایگزین شدند. گروه آزمایش هشت جلسهی ۷۵ دقیقهای تحت درمان مبتنی بر شفقت (گیلبرت، ۲۰۰۹) قرار گرفتند. ابزارگردآوری دادهها شامل پرسشنامه تجربیات ناگوار کودکی (ACE-Q، بلیس و همکاران، ۲۰۱۴)، پرسشنامه تکانشگری بارات (BIS-۱۱، پاتون و همکاران، ۱۹۹۵)، مقیاس خود سرزنشگری گیلبرت (SBS، گیلبرت و همکاران، ۲۰۰۴) و مقیاس هیجانهای خودآگاه شرم و گناه (GASP) (کوهن و همکاران، ۲۰۱۱) بود. یافتهها نشان داد که با کنترل اثر پیشآزمون بین میانگین پسآزمون خود سرزنشی، احساس گناه و رفتارهای تکانشگرایانه در دو گروه آزمایش و کنترل تفاوت معناداری در سطح ۰۱/۰ وجود داشت. این نتایج بیان میکند که درمان مبتنی بر شفقت یک روش رواندرمانی مناسب برای کاهش خود سرزنشی، احساس گناه و رفتارهای تکانشگرایانه نوجوانان دارای تجربیات ناگوار کودکی است.
